Middenveld uitgeteld
woe. 25 november 2009 

In de nieuwe rubriek 'Om de haverklap' zal nieuwe aanwinst Maarten met enige regelmaat ingaan op de gang van zaken rond het voetbaltechnische gedeelte van onze club.

Het bezoeken van een voetbalwedstrijd begint de laatste jaren steeds meer op het kijken naar een tenniswedstrijd te lijken. Het accent ligt maar al te vaak op de nekwervels. Zij draaien zich een slag in de rondte om van links naar rechts de lange ballen van de elkaar bestrijdende clubs te kunnen volgen. Zelfs Ajax weet zich amper meer in de kijker te spelen met middenvelders die vanwege hun spelinzicht en technische vaardigheden spelbepalend zijn. Als Stekelenburg de bal heeft brengt hij veel te vaak met een imitatie-Romero-trap een vuurpijl in het spel die op de helft van de tegenstander onmiddellijk balverlies inleidt. Sinds van der Vaart en Sneijder na lucratieve transfers het veld hebben moeten ruimen is het voor de liefhebber wel evens slikken om Enoh en Anita, ogend als de tweelingbroer van Pienaar, al goedbedoeld zwoegend, zonder overzicht en in een razend tempo, over het veld te zien bewegen. Het Nederlandse voetbal gaat met sprongen achteruit, omdat bij bijna elke club de bezetting van het middenveld steeds matiger begint te worden. FC Twente-coach McClaren heeft dat, als uitzondering samen met Fred Rutten van PSV, wel goed voor elkaar. Bij de Enschedese club ligt daar de sterkte van het team. Daar vragen spelers als Perez en Janssen de bal. Daar wordt het middenveld gebruikt om een wedstrijd naar de hand te zetten. Vandaar ook dat de landstitel tussen deze twee clubs verdeeld zal worden dit seizoen.

NEC staat na het ‘verwachte’ verlies tegen RKC zo laag op de ranglijst, omdat het echte middenveld er haast niet meer is. Schöne en Sibum zijn geblesseerd en dat is momenteel een grote aderlating. Gelukkig ziet het er naar uit dat de laatste na de winterstop weer kan spelen. Davids werkt zich het snot voor de ogen, maar mist overzicht en Radomski pakt na Been weer z´n speelminuten, maar iedereen kan zien dat ondanks zijn goede wil het beste er wel af is bij de Pool. John Goossens komt wel uit Heemstede en kwam in beeld bij Ajax, maar in de voetsporen van Johan Neeskens zal hij nooit treden. Het is ook geen speler die een bal opeist en graag de lijnen uitzet. Behalve zijn fabelachtige traptechniek komt hij helaas niet. Het grootste deel van de wedstrijd is hij, net als de anderen op het NEC-middenveld, volkomen onzichtbaar. Dan is het ook niet verrassend om te zien wat er gebeurt als NEC de aftrap neemt in de eerste seconden van NEC-RKC: Youssef El-Akchaoui komt als tweede speler aan de bal en knalt de knikker blind naar voren. Zo snel dat Saïdi er nooit bij kan, ook al loopt hij de 100 in 7,45 rond! Zonder middenveld is het spel van NEC, en het merendeel van de eredivisie clubs, niet om aan te zien. De lange bal viert hoogtij en ‘we zien wel waar we uitkomen’ is de nieuwe strategie. Het enige team dat ooit bewust van deze gedachte haar speltype maakte, was het Ierse elftal onder Jacky Charlton. Hij predikte de no nonsense lange trap en hekelde langdurig balbezit bij het opbouwen van aanvallen. De Ieren hadden maar één taak: wegrossen het leer en er als gekken achteraan om druk te zetten op de helft van de tegenstander: ver weg van het eigen doel. Ze hadden er in 1988 tijdens het Europees Kampioenschap in Duitsland bijna succes mee tegen het Nederland van Rinus Michels. Ze wisten zich zelfs voor eerst in de geschiedenis te kwalificeren voor de strijd om het wereldkampioenschap in Italië (1990). In de kwartfinale waren de gastheren, na een moeizame en fysieke strijd, uiteindelijk met 1-0 te sterk voor de ploeg van de Giraffe.

De echte NEC-fan hoeft niet lang na te denken om aan te tonen dat het niet altijd armoe troef is geweest op het Nijmeegse middenveld. In de zestiger jaren was Bennie Werts de man op het middenveld. Hij was een van de regisseurs bij de klim van de tweede divisie naar de eredivisie. Aan het begin van het seizoen 1970-1971 gaf hij het stokje door aan Maldenaar Frans Thijssen. Eugene Marijnissen kreeg daardoor een zware erfenis te verwerken aan het begin van het speeljaar 1973-1974. Hij was echter, met een surplus aan inzet en overzicht, voor NEC-begrippen een waardig opvolger. Een voorbeeld voor Ronnie de Groot qua speelwijze en passie. Bikkeltje nam in deze middenveldestafette aan het begin van het seizoen 1979-1980 de stok over. Samen met Jan Peters had NEC van juli 1986 tot en met mei 1988 een uitermate sterk en uitgebalanceerd middenveld. Beiden waren een mooi opleidingsinstituut voor de in aantocht zijn de Arno Arts. Die kon zo precies waarnemen wat de waarde van bikkelen en overzicht is voor een middenvelder. Kees van Wonderen, die als jongeling in de instructiefilmpjes van Wiel Coerver te zien is geweest, overvleugelde vanaf 1991-1992 de prestaties van de net voor hem vertrokken Arts door het feit dat hij als middenvelder veel scoorde. Door zijn goal tegen Heracles in de oude Goffert promoveerde NEC weer eens naar de eredivisie. Het leverde uitzinnige taferelen op met Chris van de Weerden, alleen gekleed in z’n onderbroek, in de hoofdrol.

Met Carlos Aalbers aan het roer moet er doelgericht gezocht worden naar versterkingen op het middenveld. Dat is wellicht nog belangrijker dan het vinden van een trainer of een goede vleugelspits die Vleminckx op zijn wenken kan bedienen. Hij moet en kan, vanwege zijn verleden, Marcel Boekhoorn overtuigen en duidelijk maken dat als hij echt wat wil doen voor NEC hij zich beter kan richten op de terugkeer van Holman als hij toch perse AZ-spelers wil inlijven. Sinds die kilometervreter weg is, is de kwaliteit van het middenveld achteruit gegaan. Schöne heeft ogenschijnlijk meer inzicht, maar maakt te weinig meters. Sibum begon sterk in Nijmegen, maar was de laatste wedstrijden dat hij speelde ook niet meer die speler die gretig de bal wilde hebben. Kortom met de vele blessures op het middenveld en Kivuvu, Worm, Goossens en Radomski als beschikbare spelers, winnen we de slag op het middenveld niet en zijn we qua behaalde punten gauw uitgeteld. Als blijkt dat er geen mogelijkheden zijn om het middenveld te verbeteren, is het misschien de moeite waard om Jacky Charlton uit de mottenballen te halen en aan te stellen als nieuwe trainer. Wie weet heeft hij nog de puf om z’n nek uit te steken voor een op NEC toegespitste kick and rush servival-poging. Zijn naam staat sowieso goed in de clubhistorie.

Maarten