Brock in de keel
din. 19 januari 2010 

In de nieuwe rubriek 'Om de haverklap' zal nieuwe aanwinst Maarten met enige regelmaat ingaan op de gang van zaken rond het voetbaltechnische gedeelte van onze club.

De beste linksback die NEC ooit gehad heeft, is afkomstig van de Zuid-Hollandse eilanden. In het begin van zijn carrière vallen zijn kwaliteiten niet op in het tweede elftal van Fortuna Vlaardingen. Als beroepsmilitair staat hij onder Jan Zwartkruis dertien jaar lang als linksback in de basis van het Nederlands militair elftal. Deze record international wordt door Defensie overgeplaatst naar Grave waar hij zich bij de plaatselijke amateurclub wil aanmelden. “Ach wie zit er in het betaalde voetbal nou op mij te wachten,” denkt hij overdreven bescheiden. Het is dat zijn vrouw zegt:”Ga toch eens bij NEC kijken!”, anders had ik als kwajongen nooit kunnen genieten van zijn snelheid, wilskracht en behendige slidings. Zijn eerste wedstrijd met NEC in een uitverkochte Goffert (20.000 toeschouwers) wordt een ongelofelijk succes. De snelste speler van PSV, Bent Schmidt-Hansen, vanwege zijn snelheid voorzien van de bijnaam ‘Zoef de Haas’ – de Fabeltjeskrant had in die dagen een extreem hoge kijkdichtheid – kon niet op tegen die nieuweling bij NEC. Voor het eerst ziet heel voetballend Nederland de rapste linksback aller tijden op 8 oktober 1967 tijdens NEC’s allereerste eredivisieseizoen mede de basis leggen voor de legendarische en niet geflatteerde 4-0 overwinning op de Philips Sport Vereniging. Schmidt-Hansen droomt nog dagen van zijn ranke rug, meer heeft hij amper gezien van de nieuwe inwoner van Grave. De dagen van Cor Smit, de van Quick afkomstige speler die als enige met een bril tot dan toe linksback speelt, zijn op slag geteld. Negen jaar lang kan niemand tippen aan Ad Mellaard. Wat Wim Suurbier kan bij Ajax op rechts, mee opkomen als back en veel voorzetten geven, kan Mellaard bij NEC. Onbegrijpelijk is het dat hij nooit de sprong van het militaire elftal naar het echte Oranje kan maken. Zijn manier van voetballen, zou zeker niet misstaan in een elftal dat, zoals het in die tijd bijna gebruikelijk was om als Nederlands team tot succes te komen – uitgaande van Ajax en het Nederlands elftal WK74 – het totaalvoetbal nastreeft.

Landelijk en Europees maakt Mellaard helaas geen furore. Dat laat hij over aan Jeffrey Leiwakabessy. Opnieuw, ook al heeft het even geduurd, een linksback waar NEC trots op kan zijn. Hij had niet die snelheid zoals Mellaard, maar onderscheidde zich door zijn techniek. Na 148 wedstrijden in dienst van NEC is het opmerkelijk dat hij in de Bundesliga bij Alemannia Aachen, het geel-zwarte tenue is wel even heel erg wennen, zijn speelminuten gaat maken. In het seizoen 2006-2007 is hij zelfs de Nederlander met de meeste speelminuten in de Bundesliga! Een geweldige transfer voor een haast onopvallende vaste waarde uit het rechterrijtje van de vaderlandse eredivisie. Het wordt nog opmerkelijker en welhaast jongensdroomachtiger als diezelfde Leiwa de overstap maakt naar het Cypriotische Anorthosis Famagusta. Tijdens het seizoen 2008-2009 is hij zomaar één van die Hollandse voetballers in buitenlandse dienst die de meeste speelminuten maakt in de eregalerij van de absolute glorie: de Champions League. De wedstrijden tegen Werder Bremen, Panathinaikos en Inter Milaan zijn een geweldige ervaring waarin er goed wordt gepresteerd. Met minimaal verschil haalt Famagusta de knock out fase van het toernooi niet. Niemand had ooit gedacht dat hij het zover zou schoppen. Zelfs de trouwste aanhangers dachten dat hij, net als Gentenaar eerder, niet verder zou komen dan een bijrol in de Bundesliga.

Als ik verder mijn gedachten richt op ‘linksbacks’ bij NEC, en ik probeer al lopend door de Nijmegen Eendracht Historie een speler te vinden die op die positie in het rijtje van goede linksbacks thuishoort, dan kom ik haast automatisch uit bij de Nederlandse Marokkaan Youssef El-Akchaoui. Hij mag dan de eerste helft van dit seizoen een duidelijk mindere periode hebben gehad, voor mij is dat geen rede om hem stante pede door midden te zagen en af te leveren bij het grof vuil. Dat kunnen we goed in Nederland en Nijmegen vormt hier in dit geval helaas geen positieve uitzondering op! De man die stond voor NEC toen het er in 2008 op aankwam en die juichend prijkt op het boek ‘Alles kwam goed’ weet inmiddels dat opgebouwd krediet in de voetballerij net zoveel waard is als een degelijke hypotheek bij de DSB bank. Ik had gehoopt dat de nieuwe kapitein, Vloet, die in het verleden gewerkt heeft met moeilijk opvoedbare jeugd, zijn pedagogische ervaring had weten te gebruiken om Youssef weer op niveau te krijgen. Feyenoord ketste af, aanvoerdersband weg en het hele team deed voetballend een behoorlijke stap terug. Dan is het wel bijzonder vreemd en zelfs bizar om uitgerekend de speler die dit seizoen alle wedstrijden speelde en ons naar de kwartfinale in de beker schoot zo opzichtig te slachtofferen. Hij zal zichzelf nog wel eens achter de oren krabben omdat hij waarschijnlijk terecht dacht dat hij de onsterfelijke status had bereikt op 22 oktober 2006 toen niemand in blessuretijd stond te popelen om het cadeau van Luinge uit te pakken en de penalty te verzilveren tegen Vitesse. “Zijn 1-0 was gelijk het einde van de wedstrijd en het begin van een volksfeest in Nijmegen!”, stond er de volgende dag in de kranten. Ik kan het mij dus voorstellen dat hij door Vloet op de reservebank was gezet om hem tegelijkertijd wakker te schudden en respectvol te stimuleren terug te komen en te doordringen van de noodzaak zijn rechterbeen te gaan oefenen om beter te worden. Dan had op zijn plaats wellicht juist de Arnhemmer Joey Brock kunnen debuteren in de derby der derby’s. Ook was het een optie geweest om El-Akchaoui al spelend weer terug te brengen naar zijn oude niveau om zo Brock nog meer opleidingstijd te geven. Dan was hij met een contract dat doorloopt tot 2011, misschien weer wat waard geworden. Nu is het maar hopen dat ADO Den Haag hem overneemt, anders wordt het met Heubach erbij juist extra duur.

Intussen moeten we Heubach niets kwalijk nemen. Hij maakte zich ook al een klein beetje onsterfelijk, ook al heb je daar uiteindelijk ogenschijnlijk helemaal niets aan, door met zijn vrije trap de assist te geven voor de 2-1 van Zomer tegen Vitesse. Het is te hopen dat Wilfried Brookhuis in zijn nieuwe functie als Performance manager Brock op het juiste spoor gaat zetten zodat hij tijd, gelegenheid en vertrouwen krijgt om zich te nestelen in het rijtje Mellaard – Leiwakabessy - El-Akchaoui. Intussen wil ik dan toch maar de kans grijpen om langs deze weg El-Akchaoui te bedanken voor zijn inzet. Ik heb mij, net als hijzelf denk ik, mateloos gestoord aan het programmaboekje bij NEC – Vitesse: daarin komt een bladzijdenvullende foto van El-Akch voor. Als ik als club dat programmaboekje, wat gedateerd was op 20 december 2009, vanwege kosten niet kon herdrukken voor 17 januari 2010, dan had ik op z’n minst die pagina eruit gehaald of het boekje achterwege gelaten. Ook de juichende spelers op de NEC-nijmegen website, met El-Akchaoui letterlijk achter de tekst ‘Wij staan voor NEC’ , vind ik op z’n zachtst gezegd gezien de huidige situatie misplaatst.

Maarten