In de Goffert schijnen tegenwoordig workshops gegeven te worden voor aankomende boekhouders en zakenmannetjes in de dop, want het creatieve boekhouden is bij NEC tot een ware kunst verheven.  Goedkoop een stadion kopen en weer duur verkopen, nog niet geïnde transferopbrengsten begroten, kooprecht op de Eendracht, investeringen omzetten in transferrechten, vage huurconstructies en deze week ook nog recettes als onderpand, het kan niet op. Opvallend is dat alles steeds positief, transparant en realistisch naar buiten wordt gebracht. Dat siert de club, maar dat maakt het niet opeens allemaal goed.

Want wie echt eerlijk en transparant naar de cijfers kijkt, kan in al deze financiële fratsen echt niks positiefs vinden. Die ziet de bekende kat in het nauw die rare sprongen maakt. Beter gezegd sprongetjes, want er lijkt haast alleen nog te worden gekeken naar de korte termijn. De nieuwe extra leningen en de hogere huur, zijn de nieuwe problemen die NEC op de langere termijn te wachten staan.

Supporters blijven maar eeuwig roepen om de reddende engel M.B., de directie weet dat het een heel moeilijk verhaal gaat worden als de Eendracht deal (gisteren op de lange termijn geschoven door de raad) niet door gaat, de gemeente kan maar niet beslissen over het TIP en de raad van commissarissen van onze club schittert door afwezigheid. Maar geen paniek. Het is allemaal realistisch, maar het komt echt allemaal goed. Heus. Categorie 1? Kwestie van tijd en dan zijn we er weer uit…

NEC zit in de tussenfase, tussen pas op de plaats en het nieuwe stadion met meer financiële mogelijkheden. In deze fase moet je risico’s nemen als club, maar wanneer zijn risico’s onverantwoorde risico’s? Ik maak me echt zorgen en hoop dat die kat met die rare sprongen echt negen levens heeft. Misschien is het wel beter om niet tot het laatste leven te wachten, maar nu al de Mario Been retoriek (Alles komt goed) overboord te gooien.  

Bleum