Achteraf was Helmond Sport de juiste keuze, ook al ligt het een eindje bij Groningen uit de buurt. Ik heb veel respect gekregen voor mensen die elke dag in de file staan. Daar heb ik me op verkeken. Ik dacht: Ach, dan blijf ik af en toe een nachtje over in een hotel. Maar ik ben sfeergevoelig en thuis is voor mij echt een rustpunt. Het liefst woon ik dicht bij de club, we verhuizen dan ook naar Nijmegen.

Ik heb wel even staan juichen. Toen ik op de radio hoorde dat Jarda Simr had gescóord tegen RKC Waalwijk en N.E.C. daarmee Europees voetbal haalde. Nadat ik naar SC Heerenveen vertrok speelde ik in de Champions League en nu val ik opnieuw met mijn neus in de boter. Wel lijkt mijn loopbaan wat grillig te verlopen. Toen ik begon bij FC Groningen was ik jong en onstuimig. Ik wilde te graag. Ik heb een stapje teruggedaan naar Veendam en van daaruit ging ik naar SC Heerenveen. Ik doe steeds een klein stapje terug, om vervolgens een enorme stap omhoog te maken. Van Champions League naar Helmond, van Helmond naar UEFA Cup-voetbal. lk ben met mijn loopbaan al heel blij. Vroeger had ik nooit gedacht dat ik in het betaalde voetbal terecht zo komen. Mijn vader is oud-prof van SC Heerenveen en FC Groningen, maar heeft me niet geholpen met tips en adviezen. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik zes jaar was en daarna heeft hij tien jaar in Spanje gewoond. Ik heb niet het idee dat ik iets gemist heb, maar dat is moeilijk te beoordelen.

Ik kom uit een horeca-familie. Mijn ouders hadden een kroeg en later heeft mijn vader op Mallorca een restaurant gehad. Zelf wilde ik kok worden, maar die opleiding had ik dan 's avonds moeten volgen, terwijl ik dan juist wilde trainen bij GVAV-Rapiditas. In mijn jeugd vertrokken voortdurend jongens naar FC Groningen en ik baalde er van dat ik steeds overbleef. Misschien doordat ik achter de spits stond en de scouts me niet goed genoeg vonden voor een middenvelder. Martin Koeman zag in mij een verdediger en zo ging ik op mijn negentiende alsnog naar FC Groningen. Veel spelers uit mijn jeugd zag ik weer de omgekeerde weg nemen, omdat ze waren afgevallen bij het tweede. Ik heb niet eens een jeugdopleiding doorlopen, ben eigenlijk een laatbloeier. Bij N.E.C. wil ik bewijzen dat ik een volwaardige eredivisiespeler ben.

Ik heb de indruk dat het een club in opbouw is, op weg naar iets veel groters. Toen technisch directeur Leen Looyen me een rondleiding gaf door het stadion, dacht ik: Dit lijkt sterk op SC Heerenveen. Toen ik dat zei, antwoordde Looyen: "Wij zijn nog veel kleiner". Maar ze willen wel duidelijk die kant op. N.E.C. is SC Heerenveen in het klein. Hoewel, als je kijkt naar het trainingscomplex achter het stadion, met nieuwe kunstgrasvelden, dan hebben ze eigenlijk een voorsprong op Heerenveen. Dat had ik nooit gedacht. Ook de medische staf is zeer uitgebreid. Je ziet dat ze dit seizoen maar dertien of vierteen spelers nodig hadden en dat is de basis van succes. De club gaf me een goed gevoel. Toen ik van Veendam naar SC Heerenveen ging had ik een gesprek met Henk Hoekstra (directeur financiele zaken, red.) en mijn zaakwaarnemer. Pas toen de overgang rond was kon ik kort praten met Foppe de Haan. N.E.C. was enthousiaster en direct had ik een gesprek met Johan Neeskens.

Neeskens ziet mij als de opvolger van Danny Hesp. Hij zegt: "Dit is een mooie gelegenheid om SC Heerenveen te laten zien dat je de eredivisie aankunt". Ik denk er precies zo over. Ik heb genoeg wedstrijden gespeeld, maar ben nooit echt eerste keus geweest. Niet dat ikontevreden ben over mijn periode in Heerenveen, ik hou me vast aan dat eerste seizoen. De mensen waren vrij sceptisch. Ze vroegen zich af of ik het zou redden en wat ze moesten met een jongen van Veendam terwijl ze Champions League gingen spelen. De eerste maanden had ik het ook heel moeilijk, want de stap van de eerste divisie naar de subtop in de eredivisie was enorm. Tijdens de trainingen had ik moeite om mee te komen, totdat ik een wedstrijd had gespeeld. Vanaf dat moment was ik geaccepteerd.

Ik kan me voorstellen dat ook N.E.C.-supporters sceptisch zijn, maar ik kan daar niet tegen vechten. Zo is de situatie nu eenmaal. Ze moeten wel beseffen dat N.E.C. er niet is gekomen met vedettes. Het zijn allemaal jongens in opbouw die een hecht team vormen. Grote namen zijn geen garantie voor succes. Daarbij heeft N.E.C. de laatste jaren altijd goed gescout. En Neeskens had het toch vaak bij het rechte eind. Het beeld dat heerst is dat ik verdedigend top ben, maar opbouwend minder. Als teamgenoten moet je proberen elkaars zwakke punten te camoufleren. Zorg dat je voor mij altijd aanspeelbaar bent, maak het elkaar gemakkelijk. Daar ont breekt het nog weleens aan. Dan zie je spelers wild met hun armen zwaaien na een slechte pass, daar heb je dus niks aan. Met een beetje goede wil valt alles op te lossen. Benader elkaar positief. Neeskens hamert ook op coaching. Daardoor kun je het anderen veel gemakkelijker maken. Door coachen kun je jezelf ook in de wedstrijd lullen. Soms kun je ook te veel zeggen, maar dat is altijd beter dan te weinig. Niet dat Neeskens me alleen hiervoor naar N.E.C. heeft gehaald, want ik sta er natuurlijk niet alleen om te praten.

De verwachtingen zullen hoog zijn. Ik zit niet alleen met de erfenis van Hesp, maar met de erfenis van een heel goed seizoen. Het zal zwaar worden aan die eisen te voldoen, maar daardoor laat ik me niet onder druk zetten. Als de doelstelling opnieuw Europees voetbal is, dan moeten we daar maar aan werken. Op Hesp na blijft de groep intact, dus onmogelijk is het niet.'

Bron: Vi.nl