Frank Demouge lost zijn belofte eindelijk in
zat. 13 december 2008 

Vandaag in de Gelderlander

Frank Demouge lost zijn belofte eindelijk in
AanvalsleiderWillem II speelt vanavond voor de tweede keer tegen NEC. 

Bij veel NEC- supporters staat de scène nog op het netvlies gegrift. Het is 25 augustus 2001. Frank Demouge staat tegen De Graafschap koud vijf minuten in het veld als hij een voorzet van Mi­ke Zonneveld achter doelman Post­ma knalt en daarmee een neder­laag voorkomt. Uitzinnig loopt de jonge spits naar het NEC-vak en ramt met zijn vuisten op het plexi­glas, dat hem scheidt van zijn vrienden die al net zo uit hun dak gaan als hijzelf. De blonde aanvals­leider van Willem II kan zich het moment nog levendig herinneren. „ Heel speciaal, mijn eerste doel­punt in het betaalde voetbal.”

Hoewel hij alweer 3,5 jaar weg is uit De Goffert, is de band met Nij­megen en met de NEC-aanhang in­tact gebleven. Demouge is in de Waalstad nog altijd populair. Ieder­een gunt hem de successen die hij dit seizoen in Tilburg boekt. Andersom draagt ook de speler zijn oude club nog steeds een warm hart toe. Ook al was het af­scheid destijds wat pijnlijk; De­mouge kreeg bij NEC geen nieuw contract meer, omdat de clublei­ding hem te blessuregevoelig acht­te. Met een grijns: „Die pijn is in­tussen wel gesleten. Het is alweer lang geleden. Ondanks alles voel ik me een jongen van NEC. Wat mij betreft mogen ze alles winnen, al­leen niet tegen Willem II. Maar ik vind het leuk dat NEC na een paar mindere seizoenen nu weer om­hoog kan kijken.”

Net als Willem II, trouwens. De Tilburgse club vocht de laatste ja­ren steevast tegen degradatie, maar aan de hand van de opmerkelijk productieve Demouge (12 treffers in 13 duels) staan de Tricolores mo­menteel stevig in de middenmoot. Bij Demouge komt er dit seizoen eindelijk uit wat er al inzat toen hij kort na de eeuwwisseling bij NEC vanuit de A1 de overstap maakte naar de hoofdmacht. „Ik heb bij NEC te maken gekregen met blessures. Daarna heb ik twee jaar in de eerste divisie gevoetbald. Dennis van Wijk en Andries Jon­ker gaven mij gelukkig de kans om weer in de top te gaan voetballen. Net op tijd, als je te lang in de eer­ste divisie blijft hangen, wordt de stap naar boven steeds moeilijker.” Demouge is zelf ook wel wat ver­baasd over zijn plotselinge sco­ringsdrift. Zoekend: „ Ik ben in de loop der jaren slimmer geworden. En natuurlijk moet je ook een beetje geluk hebben. Maar de voor­naamste factor is het vertrouwen van de trainer en mijn medespe­lers. Ik ben belangrijk voor het team. Niet alleen door mijn doel­punten, maar ook door mijn bij­drage in de speelwijze. We spelen met Willem II met veel druk naar voren en dat vroege storen is mij op het lijf geschreven.”

Een andere sleutel tot het succes is de telepathische band die Demou­ge onderhoudt met Saïd Boutahar. „Wij kennen elkaar al lang. Bij NEC en Jong Oranje hebben we af en toe samengespeeld, maar pas bij Willem II is de afstemming ge­perfectioneerd. We voelen elkaar blindelings aan. Ik weet precies wanneer hij een steekpass gaat ge­ven en kan daar op anticiperen. Het is voor mij belangrijk dat er ie­mand is die mij bedient, voor hem is het van belang dat er iemand is die zijn voorbereidende werk af­maakt. Het is een wisselwerking waar we allebei van profiteren.”

Toch is het met name Frank De­mouge die dit seizoen in de schijn­werpers staat. Niet onlogisch ge­zien zijn Romario-achtige moyen­ne. Het leidde de afgelopen weken tot speculaties over een spoedige transfer, maar Willem II en zijn topscorer maakten daar snel een einde aan door deze week een nieuwe, driejarige verbintenis over­een te komen. „We waren al een tijdje aan het praten. We kwamen er in eerste instantie moeilijk uit. Daardoor ontstonden er allerlei onzinverhalen. Ik las zelfs dat ik al bij Heerenveen getekend hebben. Het verhaal dat Club Brugge be­langstelling had, klopt trouwens wel. Andersom ook. Brugge is een hele mooie club. Maar ik begreep dat de transfersom een probleem zou kunnen vormen. Toen we er alsnog uitkwamen, heb ik gete­kend.

Willem II is een mooie club, ik heb het hier erg naar mijn zin. Bovendien ben ik ze nog altijd dankbaar dat ze mij weer een kans hebben gegeven om op het hoog­ste niveau te voetballen. En natuur­lijk kan er nog altijd een grote club komen. Alleen hangt er nu wel een prijskaartje aan.” Demouge kijkt uit naar de ontmoe­ting met zijn oude club, vanavond in Tilburg. „Het is pas de tweede keer dat ik tegen NEC speel. In De Goffert kreeg ik vorig jaar een hele warme ontvangst van de suppor­ters, echt bijzonder. In Tilburg was ik er niet bij vanwege een schor­sing. Ik verwacht ditmaal een leu­ke, open wedstrijd. Het zijn allebei ploegen die voor de winst gaan. En ik kijk speciaal uit naar Peter Wisgerhof. Een onderschatte spe­ler, in mijn ogen een van de beste verdedigers in de eredivisie. Dat kunnen mooie duels worden.”