Gaap. Zo valt deze editie van de wedstrijd der wedstrijden, de derby der derby’s, de veldslag der veldslagen het meest treffend te omschrijven. De krachtmeting waar duizenden supporters aan beide kanten van Waal en Rijn al wekenlang reikhalzend naar uitkeken, ontspon zich tot een slaapverwekkende vertoning. Centrale verdediger Zomer werd nota bene man of de Match, dat zegt genoeg. De angst regeerde in het door herfstkleuren omzoomde en soms door zon overgoten Goffertstadion. Niet de wil om doelpunten te maken leek voorop te staan, maar de vrees om ze tegen te krijgen. Dat hoort nooit, maar al helemaal niet in deze wedstrijd.

Gaan met die banaan

De gang van zaken op de mat kwam eigenlijk als een soort verrassing. NEC speelde de afgelopen wedstrijden best aardig en het net wordt dit seizoen sowieso gemakkelijk gevonden. Met een positie in de middenmoot heb je weinig te verliezen, dus wat let je om te gaan met die banaan? Ook Vitesse had alle belang bij een offensieve instelling: de almaar uitdijende selectie speelde tot dusverre niet onaardig, maar scoort niet. Bovendien moet er zo onderhand toch iets gebeuren om dit seizoen enige glans te geven, anders wordt oom Dagobert boos.

Eerste helft

Toen de wederom prachtige vruchten van huisvlijt van de fröbelaars van Legio de lucht ingingen (een menneke op een pispot met Vitesse beer; helemaal goed zag ik het niet, vanuit vak J heb je niet zo’n best zicht op de Gofferttribune), leek niets een mooie voetbalmiddag in de weg te staan. De stemming zat erin, de toss viel goed uit en het bier in de Eendracht had al rijkelijk gevloeid. Maar de mannen wiegden zichzelf in slaap. Nuytinck leek aanvankelijk nog de toon te zetten door een lekker felle tackle op de bal, Davids domineerde op het middenveld in de openingsfase als balafpakker, maar de boel kakte al snel in. Nog vervelender was dat de gastploeg stilaan het betere van het spel kreeg, na ruim een half uur resulterend in een kanonskogel vlak voorlangs, gevolgd door nóg een kans waar een super save van Cillessen voor nodig was om erger te voorkomen.

Béh

Intussen hielden de supporters op de tribune zich onledig met het zingen van flauwe liederen aan het adres van Aissati, dat ie een schaap is enzo. Mensen, mensen, mag het allemaal iets geestiger? Kan geen kwaad.

Paarsplus

De tweede helft boeide zo mogelijk nog minder of het moet het spuuglelijke paarse pak van de keeper van de Arnhemmers geweest zijn. Het deed pijn aan de ogen, de stropdassen waarmee mister Paars Alexander Pechtold zich meent te moeten tooien waren er niks bij. Intussen kabbelde de pot voort, waarbij met name de slag om het middenveld verloren ging. Goudhaantje Vleminckx katapulteerde de bal nog een keer voor het doel, waarop de ingevallen Fejzullahu op de lat kopte, maar daar bleef het zo’n beetje bij, zij het dat er met de komst van de Zweed iets meer gevaar voorin leek te komen. Toen had de licht geblesseerde Goossens het veld al geruimd. Van een echt slotoffensief was evenmin sprake, eerlijk gezegd maakte ik me er meer zorgen over dat Vitesse nog zou scoren.

Dat bleef ons bespaard. Maar in het uitvak werd harder gejuicht dan in de rest van het stadion. Aardig natuurlijk dat de verhoudingen inmiddels zo zijn, maar het zegt ook iets over het resultaat. Er bleef een punt in de Goffert, de zouteloos speelwijze smaakt bepaald niet naar meer.

Joris