Dames en heren, ik zal de clou maar meteen verklappen, deze column heeft slechts één doel: de terugkeer van het balkenshirt. Want voor wie het nog niet doorheeft, de tijd is er meer dan rijp voor! De laatste tijd waait er haast ongemerkt een frisse wind in de Goffert. Het lijkt er sterk op dat de directie van de club eindelijk doorheeft dat het handig is om de supporters enthousiast te houden voor de Nijmegen Eendracht Combinatie. Terugkijkend lijkt het erop dat het heftige protest van Legio Noviomagum tegen de pietluttige controle van doeken en teksten daarin iets heeft geforceerd, maar ook de uitslagen van een supportersenquête en natuurlijk het door de recessie weer toegenomen belang van de achterban dragen eraan bij.

Ga maar na: de teksten en doeken die LN mocht ophangen en omhoog takelen tegen Vitesse waren scherper dan tot voor kort mogelijk was. En ook de spelers en sponsoren kregen rond de derby de vrije hand. Dat kwartje lijkt gevallen: gezonde rivaliteit draagt bij aan een wij-gevoel en is dus goed voor een club. Verder wordt er ook weer gesproken over een sfeervak. Daar kun je natuurlijk van vinden wat je wil, maar het laat wel zien dat NEC het belang van een betere beleving inziet. Een ander goed voorbeeld is de teruggedrongen buscombi. Steeds meer wedstrijden zijn met de auto te bezoeken. Ik zou nu zelfs niet meteen kunnen zeggen wanneer ik voor het laatst in een bus heb gezeten (toegegeven, in Breda was ik er niet bij, dat was in elk geval de laatste). Het aantal buscombi’s is met een beetje geluk straks echt op één hand te tellen. Overigens lijkt dit gegeven langzaam maar zeker ook door te dringen tot de NEC-supporter. Heel langzaam, dat wel, maar tegen de Graafschap was er eindelijk weer eens een vol uitvak. En let op: tegen Utrecht kun je ook gewoon met de auto! Die uitwedstrijden moeten weer terug in het systeem van al die jongens (en een paar meisjes) die de laatste jaren zijn afgehaakt.

Het is echter niet genoeg. Het gevoel dat NEC niet meer de club is waar je ooit verliefd op werd, is bij velen zo diep komen te zitten, dat een dramatische stap nodig is om dat te veranderen. Een stap die een constante visuele herinnering oplevert. Aan de tijd dat je met vlinders in je buik die betonnen trap opliep én aan de koerswijziging in de Goffert. En aangezien kledingsponsor Nike er na dit seizoen mee lijkt te stoppen, is het ook het ideale moment om ons de club symbolisch terug te schenken. En ik weet wel, dat, zeker in deze tijd van het jaar, kinderen die vragen worden overgeslagen, maar het is natuurlijk nooit verkeerd om duidelijk te maken welke wens met stip op 1 staat op je verlanglijstje.

Wat zou de clubleiding in één klap een goodwill creëren met de herintroductie van ons geliefde balkenshirt. En niet alleen goodwill, want ook de verkoop van het tricot zou volgens mij flink aantrekken. Jullie zien, van een zeker opportunisme ben ik niet vies. Als een economisch gelegenheidsargument ons dat prachtige balkenshirt terug weet te geven, ben ik de eerste om het te bezigen. En ik heb nog meer vliegen om te slaan in de aanbieding, want door deze aankondiging te combineren met die van de nieuwe kledingsponsor zou de aandacht worden afgeleid van de overgang van AAA-merk Nike naar een ongetwijfeld minder prestigieus kledingmerk (Zeus wordt genoemd en heeft standaard zelfs al enkele ‘balkenshirts’ in de collectie). En het houdt niet op: de balk is natuurlijk ook een prachtige plek voor de nieuw te werven sponsor nu onze huidige geldschieter een apart land binnen het koninkrijk is geworden en zal stoppen met de financiële ondersteuning!

Het moge duidelijk zijn: de dag dat het balkenshirt weer in ere wordt hersteld zal een feestdag zijn. Voor mij en voor vele anderen. En ik weet ook wel een mooi moment voor de aankondiging: aanstaande maandag wordt onze grote liefde 110! Ik wacht met smart op een heuglijk bericht die ochtend op de officiële site, zeker nu zaterdag de Goedheiligman weer in ons land zal arriveren! Misschien zet ik zondagavond zelfs wel mijn schoen…

Thomas 

                              Zucht, zwijmel, hoe mooi!