Column Mark: Ere wie ere toekomt
woe. 7 september 2011 

Getooid in het fraaie balkenshirt scoorde hij zestien keer voor onze club. Drie keer in de Eredivisie, tien keer in de Eerste Divisie, twee in de beker, en ook nog eentje in de nacompetitie. Zestien goals in veertien seizoenen in het rood-zwart-groen. Eerlijk is eerlijk, dat is niet zo veel. Maar goed, hij stond dan ook niet in het veld om goals te scoren. Hij stond er om anderen te laten schitteren en achter hun rug het vuile werk op te knappen. En om aan te sturen. Want dat kon hij als geen ander. Hij overzag als een Romeinse veldheer het slagveld en zette de lijnen uit. Daar lag zijn kracht.

Dat liet hij ook zien in zijn navoetbalse carrière als directeur bij een Nijmeegs computer distributiebedrijf. Maar zoals een bekend spreekwoord luidt: ‘oude liefde roest niet’. En dus keerde hij in juli 2007 terug op het oude nest, als opvolger van Leen Looyen. Hij vond daar echter bepaald geen gespreid bedje. NEC had net de zoveelste financiële crisis achter de rug en keerde juist weer terug in de ‘veilige’ Categorie 2 toen hij het roer overnam van Leen. Mirakels verrichten met een bijna lege portemonnee, dat was destijds zijn opdracht. En zo luidt die opdracht nog steeds.

Gelukkig is mirakels verrichten Carlos Aalbers inmiddels wel toevertrouwd. Natuurlijk is alle begin moeilijk en kost het tijd om zelfstandig een goed netwerk op te bouwen in de verraderlijke en rumoerige wateren van het profvoetbal. Grootverdieners Niedzielan en Barreto verlieten de club aan het eind van 2006-2007, evenals jongens als Denneboom en Beerens. De investeerders hielden de hand op de knip. Aalbers had dan ook bijna geen geld om nieuwe spelers te halen. In samenspraak met Mario Been toverde Aalbers voornamelijk onbekende namen uit de hoed, aangevuld met eigen jeugd. Zo was daar Adam Hrepka die geleend werd van MTK Boedapest, een onbekende bankzitter in Alkmaar genaamd Jeremain Lens, de wisselvallige spits Jhon van Beukering van de Graafschap, de bij Sevilla nooit geslaagde Mark van den Boogaart, en ene Krisztian Vadocz die zijn contract bij Auxerre niet verlengd zag worden. De grote klapper van Carlos in veler ogen bij aanvang van dat seizoen was de jonge talentvolle spits Tim Janssen, die op de valreep ons team kwam versterken. Een half jaar later bungelde NEC troosteloos onderaan de ranglijst.

Bepaald geen florisant begin voor onze kersverse TD, maar intern hield men het wonderbaarlijk rustig bij NEC. Het contract van Mario Been werd zelfs verlengd en in de winterstop mocht Aalbers proberen om het tij te keren. Bas Sibum werd gehaald om het middenveld van wat ervaring te voorzien. Ook haalde hij Jeroen Drost, Kevin Bobson en Daní Fernandéz. Wat volgde is bekend. Been kreeg de boel opeens aan het draaien en NEC maakte een onwaarschijnlijke opmars en won uiteindelijk de play-offs. Europa lag ineens open voor onze club.

Op de achtergrond werkte Carlos onverdroten verder. Zijn netwerk breidde zich gestaag uit, al bleef zijn budget onveranderd krap. Sterkhouders Vadocz en Olsson vertrokken aan het eind van mirakelseizoen 2007-2008, evenals Holman en Lens. Supporters beklaagden zich over de lange tijd die Carlos nodig had om de selectie op peil te bregen. Ook vreesden velen, niet altijd onterecht, voor kunstgrepen en noodverbanden. Noodverbanden als Collins John en Rachid Bouaouzan, die Carlos nog lang zouden achtervolgen. Wel kreeg hij lof toegezwaaid voor het binnenhalen van Radomski en Schöne. Ook Ramon Zomer kwam op huurbasis de gelederen versterken.

NEC flikte het onmogelijke en wist de groepsfase van de UEFA cup te overleven. Het Europese avontuur was echter wel een flinke aanslag op de toch al smalle selectie, die kampte met pijntjes en blessures. Bovendien vertrok aanvoerder Peter Wisgerhof in de winterstop naar Twente en werd bekend dat Mario Been aan het eind van het seizoen de overstap naar Feyenoord zou maken. Aalbers mocht dus opnieuw vol aan de bak. Koenders en Rommedahl kwamen op huurbasis over en Zomer werd definitief vastgelegd. John Goossens werd overgenomen van Ajax. Het seizoen ging echter als een nachtkaars uit.

Voor NEC en Carlos volgde een donkere periode. Geld was er nog altijd niet en wonderdokter Mario Been, die door velen toch was gezien als de voornaamste reden voor alle successen, verkaste naar zijn grote liefde. Ineens was Carlos de spreekwoordelijke kop van jut. In de ogen van veel supporters was het immers vooral Been geweest die de meeste transfers van Aalbers had aangedragen en mogelijk gemaakt, en men twijfelde er sterk aan of Aalbers ook op eigen benen zou kunnen staan.

De eerste mokerslag voor Carlos kwam in de persoon van Alfons Groenendijk, de beoogde opvolger van Been die van de een op de andere dag besloot dat hij toch liever bij Willem II bleef, ondanks dat hij zijn ja-woord al gegeven had aan NEC. Aalbers kwam vervolgens op de proppen met Dwight Lodeweges, een coach die totaal niet paste in de door Aalbers zelf mede opgestelde profielschets. De investeerders trokken voorzichtig weer de portemonnee, maar de indruk werd al snel gewekt naar de buitenwacht dat Aalbers zelf maar weinig invloed had op waar dit geld naar toe ging. Buitenspelers waren dringend nodig, maar NEC kwam ineens aandragen met centrumspits Björn Vleminckx. Een in veler ogen totaal overbodige speler aangezien we met Van Beukering al een soortgelijke speler in dienst hadden. ‘Buitenspeler’ Fejzullahu leek (tot dusverre) een volgende misgreep, evenals Rick ten Voorde. De sfeer in de door Been en Aalbers samengestelde spelersgroep bleek intern volledig verziekt. Lodeweges pakte al snel zijn biezen en Aalbers haalde met Wiljan Vloet opnieuw een coach binnen die slechts met veel fantasie in de profielschets paste. Het was echter crisistijd en iedereen besefte dat overleven prioriteit nummer één was. Nota bene de bijna afgeschreven Patrick Pothuizen zou uiteindelijk uitgroeien tot een van de sterkhouders gedurende het lopende seizoen.

Het waren bepaald geen zekere eerste schreden op eigen benen van onze Technisch Directeur. Door de povere seizoenstart van 2009-2010 bleef hij het stigma houden dat hij voornamelijk had meegelift op het werk van Mario Been, en met de dominante persoonlijkheid Wiljan Vloet aan boord werd opnieuw de indruk gewekt dat het voornamelijk de coach was in plaats van de TD die de grote lijnen uitzette bij NEC. Er werd dan ook al met enige huiver uitgekeken naar de gevolgen van het vertrek van Wiljan Vloet, dat zich aan het eind van het afgelopen seizoen aandiende.

Gelukkig neemt deze column nu een mooie wending. Het lijkt er immers op dat we rustig kunnen gaan slapen. Carlos Aalbers heeft zijn zaakjes tot dusverre prima voor elkaar. Twijfels aan zijn visie en zijn inbreng in de formatie van de selectie mogen voorlopig de kast in. Carlos is weer de veldheer van weleer. Met Alex Pastoor bracht hij een coach binnen die perfect past in de lijn die bij de komst van Been werd ingezet. De selectie verloor wederom veel dragende krachten (Zimling, Zomer, Sibum, Davids, Vleminckx), maar ditmaal sloeg Aalbers al snel en daadkrachtig terug. Ryan Koolwijk werd gehaald en in Van der Velden keerde ook de nodige routine terug in het team. Melvin Platje heeft de potentie om een nieuwe cultheld in de Goffert te worden, terwijl met Krisztian Vadocz een oude cultheld weer terugkeert. Nijland, Ibrahim en Zeefuik zijn beloftevolle huurspelers, al blijft het natuurlijk wel jammer dat het gehuurde jongens zijn. De selectie speelt tot dusverre fris en aanvallend voetbal, een verademing na de (noodzakelijke maar helaas weinig attractieve) behoudende aanpak van Vloet. Maar bovendien, wat misschien nog wel belangrijker is, heeft Carlos bovenop dit alles in de afgelopen transferperiode ruim 7 miljoen euro verdiend aan transfers, een voor NEC-begrippen fabelachtig bedrag, en lijkt NEC hiermee (voorlopig...) weer financieel gezond. En dit alles op het oog zonder de selectie noemenswaardig verzwakt, ja misschien zelfs wel versterkt, te hebben!

Het mag daarom eindelijk wel eens gezegd worden: drie hoeraatjes voor onze TD! Laten we hopen dat Carlos ons nog vele jaren van mirakels zal voorzien, al zou het me niks verbazen als een club als Twente of PSV onze visionair eerdaags komt wegkapen uit de Goffert. Misschien wordt het daarom tijd voor wat liedjes en spandoeken om onze waardering te laten blijken, dat heeft Carlos wel verdiend na jaren van geklaag en verkettering. Dat deze column dan alvast maar een eerste blijk van waardering mag zijn aan misschien wel een van de beste TD’s die momenteel in Nederland rondlopen. Carlos, bedankt!


Mark