Zo zagen wij het: arnep-NEC
maa. 3 september 2007 

Nog maar nauwelijks goed op gang, twee wedstrijden gespeeld, één doelpunt gemaakt (voor de echte die-hard-anti-Jhonnies: nog niet echt gescoord) en één punt gepakt, en de wedstrijd tegen onze grote vrienden uit de Glasbak stond alweer op het programma. Veel te vroeg, was de veelgehoorde reactie in Nijmegen, maar tegelijkertijd hadden andere momenten in het seizoen tot op heden nog niet tot doorbreking van de Gelrevloek geleid. En als het bestuur er veel aan gelegen is die vloek door massale steun van de fans te doen doorbreken was daar dit jaar weinig van te merken. Toegegeven, Been had het na afloop wel over twee thuiswedstrijden, maar dat sloeg niet bepaald op het uitpuilende uitvak. Bovendien: spelen we met die vermaledijde play-offs sowieso al niet twee thuis- (en uit-)wedstrijden per jaar? En daar lijkt direct ook een van de redenen te zijn genoemd voor het uitblijven van dat echte derbygevoel: we spelen simpelweg te vaak tegen elkaar om niets! (Voor de Schotten onder ons: dat laatste is meteen ook het verschil met the Old Firm!) Maar als dat het enige was, zou het oneerlijk zijn het bestuur er de schuld van te geven, alhoewel NEC net als (bijna, PSV uitgezonderd) alle andere clubs volmondig ja heeft gezegd tegen het debacle van Talpa. Nee, alsof het allemaal nog niet genoeg was, waren de prijzen dit jaar weer eens fors verhoogd en waren de maatregelen nog iets scherper gesteld. Het zorgde ervoor dat we met ongeveer 500 man naar Arnhem trokken, stukken minder dan de maximaal te verkopen 860 plaatsen.

Penalty
Maar naar Arnhem gingen we. En dat de derby minder leeft, wil natuurlijk nog niet zeggen dat we niet graag willen winnen in Arnhem. Maar de voortekenen waren wat bleek. De ‘mannen’ van Aad de Mos hadden de eerste twee potten gewonnen, waarvan één van AZ, en wij waren flink afgedroogd in Eindhoven. Maar goed, de derby is toch vaak een wedstrijd op zich en wie weet zou het eindelijk een keer lukken. Helaas hadden we buiten Ben Haverkort gerekend, die als scheids op deze wedstrijd was gezet en demonstreerde dat het aloude thuisfluiten nog lang niet is uitgestorven. Als het niet zo irritant was, zou je bijna bewondering krijgen voor de stoïcijnse wijze waarop deze zich arbiter noemende mafkees de meest overduidelijke overtredingen wegwuifde. Inclusief een loepzuivere op Van Beukering binnen de zestien! Later bleek onze Ben tegen Wisgerhof te hebben gezegd dat ‘ie te ver stond en het niet goed kon zien! Wat ons betreft een opmerking die met stip op 1 binnenkomt in de Zo-lust-ik-er-nog-wel-een-parade, want ten eerste was het zelfs helemaal aan de andere kant vanuit het uitvak duidelijk zichtbaar en ten tweede moet je dan maar wat harder rennen, nietwaar?! Wordt ons neusje van de scheidsrechterszalm tegenwoordig trouwens niet gesponserd door Specsavers!? Ik vraag me af wat die van de opmerking van Haverkort vonden…?
Afijn, de bal ging niet op de stip en de 1-0 die Gommans na een kwartiertje binnenkopte bleef tot het einde toe op de borden staan. En dat was zeer tegen de verhouding in want als er één ploeg voetbalde was het NEC wel. Vitesse heeft zich dit jaar kennelijk voorgenomen de Italianen af te troeven in het perfectioneren van het catenaccio en toegegeven, het gaat ze tot nu toe goed af. Dat ze er bij lopen als een stel laffe, irritante bijen en heel Nederland kotst van hun speelstijl zal Aad de Mos en zijn schandknaapjes worst wezen (nee, niet letterlijk, Theo). Tekenend voor het verdedigende systeem van de Arnhemmers, maar extra zuur voor ons, was dat ‘Nijmegenaar’ Piet Velthuizen Man of the Match was. Want hoewel het killer instinct bij onze voorwaartsen te wensen over laat, kwam onze ‘nul’ toch vooral op zijn conto. Zelfs een poging op eigen doel van één van de zwartgelen tikte hij nog net over!

Busje komt zo
Is er dan helemaal niks leuks over deze wedstrijd te vertellen? Nou, weinig. Sportief is het opmerken misschien nog waard dat Davids als enige begreep hoe je zo’n wedstrijd in moet gaan: als een doorgedraaide strijdlustige stier. Man, wat ging die gozer door! Als ze zo alle elf hadden gespeeld, hadden we geheid gewonnen (en waren we niet met elf man geëindigd, maar dat terzijde). Helaas speelden de onzen veel te clean. Erin gekletst moet er worden! Jammer dan als er een keer een Arnhems voetje of scheenbeentje tussen zit! Maar misschien kunnen we bij een derby die op de tribune nog maar nauwelijks leeft ook niet méér verwachten op het veld…
Op die tribune gebeurde er ook dit jaar traditiegetrouw weinig al was er op een gegeven moment nog wel een opstootje bij de boefjes op Oost en werd er zowaar nog een Arnhemmer met wat geweld opgepakt. Verder was er voorafgaand en vooral na de wedstrijd weer de gebruikelijke tour door Midden-Nederland. We vragen ons, gezien de ontwikkelingen, af of het taxibusje dat over een paar jaar de laatsten der Mohikanen naar Arnhem brengt wél gewoon over de Waalbrug en de A325 mag, of dat ook dan deze wedstrijd door de korpsen Gelderland-Midden en -Zuid wordt aangegrepen voor een oefening Verkeersbeheersing en Speciaal Transport?! Maar goed, die ellende hebben we weer even gehad. Totdat de play-offs weer voor de deur staan, natuurlijk!

Beuk ‘r in…?
Een opmerkelijke rol deze zondag was natuurlijk weggelegd voor Jhon van Beukering. Hoe je het ook wendt of keert: het was toch een beetje de verloren zoon die thuiskwam in Gelredome. Niet dat hij hartelijk werd ontvangen door het Arnhemse publiek. Want hoewel het even duurde tot ze doorhadden dat die nummer 9 toch echt ‘hun’ Jhonnie was, daalden de hatelijke spreekkoren in de tweede helft alsnog op hem neer (eigenlijk nog snel gegeven het feit dat we het hier over Vitessepubliek hebben…). Veel slimmer (maar ja, daar heb je het al) was het geweest als ze hem daar als Held van Arnhem hadden binnengehaald. Dan had(den) de maker(s) van het spandoek dat voor Van Beukering in het uitvak hing tenminste behoorlijk voor paal gestaan!
Want hoewel de meningen vanaf het begin verdeeld zijn geweest, is het opmerkelijk te zien hoe snel een deel van ons publiek over het toch wat dubieuze verleden van de Velpenaar zijn heengestapt. En dat er toch wel reden is voor enige achterdocht, bewees de minireportage van RTL4 waarin te zien was hoe Van Beukering een foto van hemzelf in Vitesse-shirt pontificaal in de woonkamer heeft staan. En waarin hij over Vitesse sprak als een geliefde die net gedumpt is door de vlam van zijn leven: zuur als een citroen, tot ze belt en ‘m weer in haar armen neemt… Helemaal uit zijn systeem is het zwartgeel kennelijk nog niet. Het taartje dat hij voor de camera nuttigde (let wel: als ontbijt op een wedstrijddag), is dat naar we aannemen ook nog niet helemaal. (Ineens weten we ook waar het slechte voorbeeld vandaan is gekomen; arme Snoyl!) Maar goed we hebben een weekend zonder wedstrijd, tijd genoeg om te paintballen, de heren op scherp te zetten voor de volgende tegenstander met foute kleuren en te hopen op onze nieuwe aanwinst, T. Janssen. Tim, welteverstaan!