Waar gaat dit heen, wanneer houdt dit op? De (hooguit) 250 getrouwen die op de eerste mei de rode vlaggen en de Internationale lieten voor wat ze waren en zich de ongemakken van de belachelijke combiwedstrijd lieten welgevallen, vroegen het zich hardop af. Alhoewel NEC verzuimde de klus vast in Limbabwe te klaren, ligt de tweede ronde zomaar in het verschiet. Vooral als NEC blijft ballen zoals ze in de eerste helft deden: als een rood-zwart en groene tornado. 

Het is een paar kilometer, maar dan heb je ook wat. De A73 zorgt dat je wat rapper beneden bent dan vroeger, de tunnels bij Roermond lagen er schit-te-rend bij en met flink wat bier in de mik is zo’n reisje net te doen. Maar het slaat natuurlijk als kut op Dirk dat we niet ‘gewoon’ de kaartjes bij tankstation Het Anker konden omwisselen. De pret was er kennelijk voor velen bij voorbaat al af, want vijf busjes vol is gewoon erg weinig gezien de belangen die er zo onderhand op het spel staan. Want dit zijn geen play-offs om de Intertoto of een heuse geldprijs, maar play-offs om het echie! 

NEC had zulks uitstekend begrepen. Het team begon gewoon beestachtig goed en maakte de 11.000 Zuid Limburgers nog chagrijniger dan ze na afgelopen zondag al waren. De meeste van hen zaten er gratis, want de seizoenkaart was gewoon geldig, introducés mochten mee voor een tientje. Kan NEC wat van leren. Aan de andere kant: als ze hadden moeten betalen, geloof ik niet dat het er meer dan 5.000 waren geweest. Met plezier wreven we nog wat zout in de wonde met een oprecht geïnteresseerd ‘waar is die beker nou?’. Boze meneren en meneertjes op de tribune links waren ons deel. Heetgebakerde tiepjes wel, die Rodajeecee-ers. Zoals een hele dikke, lelijke, kale meneer (‘Papier hier’), die het kwam opnemen voor een dame van respectabele leeftijd met erg rood haar (‘we willen sex met die rooie’). Maar op het veld gebeurde er nog meer. 

Het ‘Daar in bronsgroen eikenhout’ was nog niet verstomd, of Sibum miste in de eerste minuut al op een teen na een intikkertje. Waarom moest die eigenlijk weg, zal menig Roda-supporter zich hebben afgevraagd. Tijd om van de schrik te bekomen was er niet, want al na zes minuten lag de bal in het netje. Vadocz passte keurig op Van Beukering, die de bal panklaar op Holman legde. Pats, kat in het bakkie. Daarna bleef het een minuut of tien wat kalmer, maar het was de stilte voor de storm. NEC kreeg kan op kans (alleen voor Holman turfde ik er al vier), maar de bal wilde er niet meer in. Lens speelde zich keer op keer vrij, maar joeg de bal vervolgens ofwel ver over, ofwel tegen de goede keeper van Roda aan. Kah, die speelde als een natte krant, werd al na een half uur, helemaal dolgedraaid, gewisseld. Misschien had Atteveld dat al eerder kunnen doen, zo’n Aaddemosje toepassen.  

Zo bleef het spannend, al helemaal toen Senden vlak na rust een (op het oog wat zwaar bestrafte) rode kaart kreeg. De vlam sloeg in het panneke. De getergde Limburgers toonde zich ware Calimero’s en maakte scheidsrechter Nijenhuis massaal en bij herhaling voor rotte vis uit. Althans, dat denk ik, want Limburgse spreekkoren zijn nog niet zo makkelijk te verstaan, al helemaal niet met de merkwaardige akoestiek van het Parkstad stadion. Roda liet zich door de opwinding inspireren en zoals je wel vaker ziet, speelden ze met tien man sterker dan met elf. Een kwartiertje voor het eind vond Nijenhuis (‘hij is nog beter dan Van Boekel’) het welletjes en legde hij de wedstrijd stil. Het is ook niet leuk als ze je voor maffioos uitmaken natuurlijk… 

Inmiddels waren er al wat opgeschoten pubers richting het uitvak opgetrokken, maar na wat vaderlijke klopjes van de stewards gingen de knapen mokkend richting bar voor een verse verkoeling. Intussen vermaakten de meegereisde diehards zich opperbest. ‘Wij doen het licht wel uit, wij doen het licht wel uit!’, dat soort werk. Pothuizen scoorde nog een hele fraaie kopbal in het lege doel, maar die telde niet omdat de tegenstander nog niet op het veld stond. Het bleef maar gezellig. 

Het laatste kwartiertje was weer voor NEC. Roda was ineens aangeslagen en kwam niet meer tot aanvallen, NEC vond het met drie punten in de knip wel best. Ik hoop dat ze gelijk hadden. 

Maar de grootste pret moest nog komen. Omdat oom agent de stemming kennelijk toch wat gepeperd vond, kregen we de mededeling dat we een half uurtje zouden moeten wachten. Op zich geen ramp na een 0-1, maar pas écht leuk werd het, toen de selectie van Roda nog even moest gaan uitlopen. Straftraininkje van Atteveld, schat ik zo. Het hele scala aan gezangen passeerde nog even de revue, afgewisseld met de nodige Tjieketjakkes, die wel heel prettig door dat lege stadion schalden en het hilarische ‘Roda moet een liedje zingen’. Toen iedereen na een half uurtje was uitgegierd en de polonaise voorbij was, gingen de poortjes los om mochten de hossende hooligans (not) weer naar hun beminde Nijmegen, uitgewuifd door een handjevol zwart-gelen en evenzoveel stewards en agenten. Of waren dat nou Duitse koopjesjagers, ik weet het niet. Zondag afmaken lijkt me. Ich bin doch nicht blöd?

Joris