De tweede donderdag wedstrijd in wat hopelijk een rijtje van drie gaat worden. Wederom kon er afgetrapt worden in een zonovergoten Goffert, die opnieuw verre van vol was. En om in herhaling te blijven vallen: de thuisblijvers kregen ook nu ongelijk.

Het blijft een vreemde gewaarwording: het hele seizoen zit het stadion vol, in een ultieme poging wordt uiteindelijk net het ticket voor de europese play offs binnen gesleept en dan blijft een deel van de mensen voor het toetje thuis. En dat terwijl de ploeg die momenteel op het veld staat het verdient om elke wedstrijd voor een ramvol stadion te spelen. Want het voetbal en de resultaten die we als NEC supporters de laatste maanden voorgeschoteld krijgen zijn ongekend in de overtreffende trap. Al werkt de club zelf ook niet echt mee aan het belangrijk maken van deze wedstrijden. Vaste klanten moeten moeite doen hun eigen plekje te heroveren, programmaboekjes zijn er niet en de cateringvoorzieningen zijn geminimaliseerd (op de Hazenkamp in elk geval). Zo lijkt het ook net alsof het minder dan de competitie is.

Het duel kende een vliegende start. In de eerste vijf minuten kregen beide ploegen een grote kans. Een Groninger verdediger kopte een corner net naast en was vervolgens net te laat om Lens af te stoppen die de binnenkant van de paal raakte, maar de bal ongelukkig het veld weer in zag springen. In het vervolg van de eerste helft kwam NEC verdedigend nauwelijks meer in de problemen, maar kon het voorin ook niet al te veel potten breken. De angst voor een tegentreffer leek er flink in te zitten waardoor er te veel en te langzaam werd rond geschoven. De rust kwam derhalve met 0-0 en duidelijk was dat het tempo omhoog moest.

De eerste minuten van de tweede helft werden de mensen op de Hazenkamp vermaakt door een blonde muts die minutenlang met twee hamburgers in de hand vak G stond af te turen terwijl haar man druk gebarend vanaf vak H trachtte aan te geven dat ze toch echt de verkeerde trap had genomen. Het was de laatste afleiding voor wat een stormloop zou gaan worden. De zon was weg, het licht aan en NEC ging vol gas op jacht naar de marge die gemaakt moest worden om met een toch enigszins lekker gevoel naar de Euroborg af te reizen. Lens kwam er een aantal keer goed door, claimde tot driemaal toe een strafschop al was geen van de pogingen echt overtuigend. Na een uur spelen veerde iedereen dan eindelijk op. Een matige uitrap van de keeper werd door Sibum direct gepromoveerd tot afstandschot en nadat de grabbelende doelman over de achterlijn was verdwenen en de bal van de lat terug kwam, had Van Beukering van een meter of vijf de bal voor het intikken. De anders zo trefzekere spits raakte de bal, niet in het minst tot zijn eigen onthutsing, niet helemaal lekker waardoor de rebound over de goal richting Gofferttribune vloog.

Het deerde NEC echter nauwelijks. El Akchaoui snelde er vandoor en Sankoh kon niet anders dan hem onderuit trekken hetgeen hem wel zijn tweede gele kaart kostte. Groningen voor de tweede keer dit seizoen met 10 man in de Goffert. Net zoals in oktober was het vrouwen en kinderen eerst voor de noorderlingen, die echter al snel moesten toezien hoe Lens het grote overwicht eindelijk in cijfers uitdrukte. Het ‘Lens mot blieve’ schalde van de tribunes en zal zelden zo gemeend zijn geweest. De man in deze vorm is echt onvervangbaar.

NEC ging fervent op jacht naar meer en de Goffert schreeuwde de ploeg vooruit. We hebben de wind natuurlijk in de rug, maar de laatste weken is het echt weer een genot op de tribune te zitten. De achtduizend gingen er in de tweede helft helemaal voor, net als de elf op het veld. Het Europacup systeem blijft superspannend op zo’n tweesprong van doordrukken of vasthouden. Moet je nagaan als het straks (eventueel) echt in Europa is. Doordrukken was het credo en de kansen kwamen er ook wel. Met name Lorenzo Davids stal de hoofdrol. In positieve zin door zich diverse keren in kansrijke positie te spelen, maar in negatieve zin door die kansen op glorieuze wijze te missen. De zo vurig begeerde 2-0 kwam er dus niet en in de slotfase liep NEC door de tweede gele kaart in de play offs en dus schorsing voor Van Beukering zelfs nog schade op.

Het tekent de gedreven jacht van de ploeg naar het einddoel dat opnieuw een uiterst zuinige ereronde werd afgewerkt na toch al weer de veertiende overwinning in de laatste zestien wedstrijden. Ook het publiek was blij en tevreden maar tegelijk lichtjes teleurgesteld dat de dubbele ontmoeting niet hier al beslist was. Het kan verkeren!

Vijfenveertig punten inmiddels al weer in 2008. Een puntje in Groningen en een overwinning en een gelijkspelletje in de derde ronde zouden ons precies op vijftig kunnen brengen...we blijven dromen!!

Pol