Willem van Hanagem had al schertsend geopperd dat deze wedstrijd beter per post afgewikkeld kon worden, maar uiteraard liet de KNVB het zover niet komen. Zodat er dus na de überclimax van afgelopen donderdag nog even een feestje gevierd diende te worden in Breda. Naast de 1000 speciale gasten hadden we daarbij in eerste instantie een slordige 15000 Bredanaars uitgenodigd, maar daarvan kwam het overgrote deel niet opdagen.

De kaarten voor deze wedstrijd waren nog voor het thuisduel in extreem tempo uitverkocht, waardoor er 23 bussen met Nijmegenaren richting Breda afreisden. Door de uitslag van donderdag was uiteraard alle spanning van de wedstrijd gehaald en sommigen zagen het dan ook als een hinderlijke onderbreking van de festiviteiten in Nijmegen. Desondanks was het veiligheidsbeleid rond de wedstrijd opgeschaald naar niveau Vitesse uit. Dat betekent lang van tevoren vertrekken, seizoenkaart scannen, legitimatie checken en een uitgebreide fouillering. Alcohol uiteraard ten strengste verboden, maar ook alles wat er op leek kwam niet door het cordon stewards heen, zodat zelfs flesjes water ingeleverd dienden te worden (‘daar zou anders best eens wodka in kunnen zitten’). Vlak voor het betreden van de bus kregen we nog even een brief van NEC in de handen gedrukt met alles dat we vooral niet moesten doen. Gezellig!

Door het vroege vertrek moest zelfs de politie in Breda wakker gemaakt worden, want de gebruikelijke escorte was voor het eerste cluster nog niet aanwezig waardoor er een plaspauze werd ingelast. Uiteindelijk kwamen we toch nog ruim een uur voor aanvang van de wedstrijd aan in Breda. Daar werd duidelijk waarom NAC het contract met de cateraar (Ron Koebrugge die ook de Rotterdamse clubs doet) heeft opgezegd. De uitstraling is al verre van vriendelijk door de dikke tralies die de supporters van de medewerkers scheiden, maar het personeel is zo mogelijk nog onvriendelijker. De kwaliteit van het voedsel is ook vrij dramatisch, tenzij je graag een bevroren broodje bij je kroket wilt.

Naarmate de wedstrijd dichterbij kwam en de overige clusters bussen binnen druppelde vulden de twee uitvakken zich meer en meer. Met name het tweede vak, iets verder weg uit de hoek, was op een gegeven moment erg vol en werd dan ook dicht gegooid door de stewards, waardoor de supporters die later arriveerden in het eerste vak dienden plaats te nemen. Uiteindelijk stroomde ook dat vak redelijk vol, al gaf het forse aantal lege stoeltjes bovenin wel aan dat het andere vak voller was dan officieel de bedoeling is. Geen probleem overigens, want zoals bij uitwedstrijden gebruikelijk stond iedereen de gehele wedstrijd. De rest van het stadion vulde zich aanzienlijk minder goed, maar tijdens de wedstrijd bleek maar weer eens dat een lager aantal fans geen slechte invloed op de sfeer hoeft te hebben, want die was best goed. Ook met de kleinere groepen perste de fans van NAC er nog een redelijke ‘Overal waar we komen’ uit (heen en weer tussen de tribunes).

In de beginfase van de wedstrijd verzuimde Sibum NEC op voorsprong te zetten na een vlotte aanval en omdat NAC het wel probeerde maar vrij machteloos was, kwam al snel het besef dat het écht niet meer spannend ging worden (je weet maar nooit!). Met dit besef kwam er een gelatenheid over het publiek en spelers, waardoor de eerste helft doorbijten was. Het was dat we wisten dat er een feestje kwam, anders kan je hem gerust slaapverwekkend noemen. De tweede helft tapte NEC uit een ander vaatje en bleek opnieuw dat het seizoen voor NAC (veel) te lang heeft geduurd. De Bredanaars konden de soms vlotte combinaties nauwelijks bijbenen en als NEC even aanzette onstond een kans. Na een uur pikte ‘superster’ Lens de bal af van een NAC verdediger en maakte het, zoals zo vaak de laatste weken, voortreffelijk af. De negende overwinning op rij, opnieuw een clubrecord, kwam nauwelijks nog in gevaar, sterker nog, had uiteindelijk zelfs ruimer uit kunnen pakken. Holman draaide de bal vanuit stand nog weergaloos richting kruising maar de lat voorkwam een twintigste (!!) tegenstreffer van NAC in de play offs. Naarmate het eindsignaal dichterbij kwam werd de feeststemming onder de 1000 in het uitvak en de paar honderd op de eretribune steeds groter. Het laatste fluitsignaal van Braamhaar kwam dan ook met groot gejuich: we gaan Europa in! Er volgde nog een klein feestje op het veld en voor het uitvak, maar eigenlijk wilde iedereen maar één ding: zo snel mogelijk de bus in - nu met drank! - en dan op naar Nijmegen voor de huldiging.

Een fantastische prestatie dus na een knotsgek seizoen. Wie mij na het maken van het verslag van Groningen uit eind januari had verteld dat dit het scenario zou worden had ik volstrekt voor gek verklaard. Had ik er destijds maar op ingezet bij de bookmakers, dan had ik gelijk de kosten van de komende Europese trip verdiend. NEC, bedankt voor een opwindend seizoen en een ongekende tweede seizoenshelft!

Pol

Apart verslag huldiging volgt later!