Zo zagen wij het: AZ-NEC
maa. 29 december 2008 

In de laatste wedstrijd van het kalenderjaar werd onze ploeg de mogelijkheid geboden een jaar van superlatieven nog verder te vervolmaken. In een ijskoud DSB-stadion was de koploper van de eredivisie de tegenstander. Helaas lukte het niet om het allerlaatste kersje op de toch al rijkelijk met slagroom volgespoten taart van het jubeljaar 2008 te plaatsen, al scheelde dat niet eens zo heel veel. Met iets beter voetbal en toch ook een flinke dosis geluk won AZ uiteindelijk met 1-0. Een typisch geval van ‘jammer, maar helaas’. Veel geklaagd werd er niet en dat zou na zo’n jaar ook ongepast zijn. Het enige wat ons mateloos heeft geïrriteerd was het vallen en huilen van de halfzachte smeltkazen. En natuurlijk de Alkmaarse kleppers!

Klepperdeklepperdeklep A – Z

Want zijn we op enkele gebieden stiekem wel een tikje jaloers op AZ, neem nu die fanshop van Perry Sport-afmetingen of het programmaboekje, dat gewoon een – uiteraard gratis mee te nemen – 32 pagina’s tellend glossy op A4-formaat is, de kleppers kunnen ons gestolen worden. Ik stel me zo voor hoe een AZ-supporter een wedstrijddag beleeft. Volgens mij begint dat ’s ochtends met speculaties over de bedrukking van de klepper-van-de-dag. ‘Zou Louis erop staan, of toch de spelersvrouwen?’ ‘Misschien is het deze keer wel een mooie luchtfoto van het stadion!’ ‘Nee, wie weet krijgen we er deze keer wel twee; één met een AZ-kalender voor 2009 erop en een tweede met alle doelpuntenmakers uit 2008!’ Vol spanning komt de gemiddelde kaasboer vervolgens in het stadion aan, extra vroeg natuurlijk, en voordat hij een kopje koffie koopt, gaat hij eerst naar zijn plek. Iemand zal immers maar je klepper gappen! Vervolgens gaat hij eens goed zitten voor het opvouwritueel. Uit bijgeloof begin je natuurlijk altijd aan dezelfde kant met vouwen en verder is het zaak de naden zo scherp mogelijk te maken. Hoe beter gevouwen, des te harder het geklepper!

Multifunctieklepper

En daarna doe je 90 minuten lang werkelijk álles met je klepper. Applaudisseren? Met je klepper! Een broodje eten? Je klepper is je bord! Warm blijven? Klepperen! Is het 30 graden? Je klepper is je waaier! Juichen voor een goal? Zwaai je klepper heen en weder! Heb je jeuk aan je achterste? Juistem! Het is werkelijk met geen pen te beschrijven, maar de klepper is in Alkmaar overal en iedereen doet mee. Zelfs de Top Boys van de West Coast Mafia (u weet wel, als tegenhanger van de Nederlandse Eastcoast Crips, of zoiets...) klepperen, trots gezeten onder hun doekje, vrolijk mee. Is het even wat saaier, dan klepper je wat verveeld op een lager tempo, maar komt de pot tot leven, dan klepperen de kleppers alsof het hun laatste klepperdag is. En het is natuurlijk ook een prachtig gezicht, die tribunes vol ritmisch klepperende schaatsfanaten. De enkele linkshandige haal je er ook zo tussenuit want met zijn klepper in de andere hand onderbreekt hij natuurlijk de strakke choreo van kleppers. Schandelijk! AZ ís de kleppers en de kleppers zijn AZ! Het schijnt ook dat de seizoenkaart in Alkmaar een klein flexibel kaartje is dat je – mocht jouw klepper toch niet op je stoeltje liggen – ook op kunt vouwen en waarmee je, weliswaar op een iets hogere toon, toch je kleppersteen aan het klappergeluk kunt bijdragen!

Kleppertrots

Het is zelfs zo erg – en bijna aandoenlijk – dat wanneer je na de wedstrijd een AZ-supporter vol sarcasme toevoegt dat hij toch vooral zijn klepper niet moet vergeten, de beste man uiterst behulpzaam en glimmend van trots een klepper voor je regelt in de veronderstelling dat alle supporters in Nederland leven bij de gratie van Dirks kleppers. En dan kom je bij de kern van het verhaal: het is allemaal heel vriendelijk en aardig in Alkmaar. Haten kun je ze niet. Alles is mooi gelikt en het voetbal – in ieder geval op dit moment – oogstrelend. Ongetwijfeld staat Van Gaal in april of mei met de schaal te zwaaien. En alle AZ-fans met de moeder aller kleppers. In goud uitgevoerd, met speciale geluidseffecten en persoonlijke inscriptie, als dank voor een jaar lang fanatiek klepperen. Het zal wel. Met voetbal heeft het weinig te maken. Doe mij dan maar twee handen en een schorre keel. En laten we hopen dat we die in 2009 net zo rauw klappen en schreeuwen als afgelopen jaar.

Thomas