Het vraagteken in de titel van dit stuk staat er natuurlijk niet voor niks. Na het zien van de wedstrijd van gisteren tegen Vitesse dringt zich de vraag op, wat de burenruzie met onze Arnhemse vrienden nog helemaal voorstelt. Als je de spelers gisteren op het veld zag, en dan heb ik het in elk geval over onze spelers, kreeg je de indruk dat de gevoelde druk inmiddels zo enorm is dat zelfs de grote jongens van de spanning de knikker niet meer recht weten te raken. En dat terwijl de gemoederen de laatste jaren toch wel (te veel?) zijn bedaard. Het zou bijna een open deur zijn om de corner in de tweede helft die ik meen Schöne (het zicht uit het uitvak is, ondanks de aan de voorkant verwijderde netten nog altijd niet optimaal) half struikelend direct de tribune intrapte illustratief te noemen voor de wedstrijd, maar hij was dat wél. Met een flinke dosis geluk bleef het in de Gelredome 0-0 en kunnen we terugkijken op een derbyeditie die we beter kunnen vergeten. Maar voor het nageslacht hebben we toch maar een verslagje geschreven.

Meteen maar de hoogtepunten…

…en het wordt een korte alinea. We scoorden! Dachten we. Even hadden we visioenen van een Pothuizen die het veld over zou rennen om na zijn treffer heel de Glasbak te moonen, maar de grens gooide roet in het eten met zijn vlag. Kennelijk was de bal na het nemen van de hoekschop al even over de lijn geweest en gold de 0-1 niet. Jammer natuurlijk, want als wel dan was het achteraf met terugwerkende kracht de winnende gebleken. Maar als telt niet… Wat wel telt is een prima debuut op het hoogste niveau. Mitchell Burgzorg mocht zijn opwachting maken en gaf achteraf ruiterlijk toe dat hij het best spannend had gevonden. We geloven het graag, maar het was niet echt aan hem te merken. De kleine lookalike van Lorenzo hield zich prima staande en redde misschien zelfs een punt. Bijkomend voordeel is dat Mitchell ook nog kan rappen en de kerstborrels, die na het vertrek van Looijen wat saai waren geworden, eindelijk weer vocaal ondersteund kunnen worden!

En verder was het weinig

Om het Nederlandse spreekwoord maar even vrij toe te passen op het verbod in het Gelretheater: waar niet gerookt mag worden, is kennelijk ook geen vuur. Het was bar en boos. Je vraagt je eigenlijk vooral af wat het over Vitesse zegt, dat ze zelfs niet van ons weten te winnen als we onze slechtste wedstrijd in maanden, zo niet jaren spelen. Toegegeven, als hun net-niet-spitsen het vizier iets scherper hadden gehad, hadden ze zomaar met de punten kunnen gaan strijken, maar het kwaliteitsgebrek is ook voorin kennelijk te groot. En als dan die ouderwetse derbysfeer ook blijkt te zijn verdwenen, is de conclusie duidelijk: laat het hele zooitje maar degraderen of, nog beter, op de fles gaan. Misschien kunnen ze die mislukte Afrikaanse kip die daar rondvliegt dan aan dezelfde slager verkopen die het varkenshoofd leverde, dat mevrouw Hofs samen met een jaarvoorraadje makreel nu in de vriezer heeft liggen. Uit het lijden verlossen, is soms gewoon de humane oplossing. Dan hoeven we ook niet meer via Meppel en Utrecht naar die blokkendoos. Al zou het jammer zijn als dat dit jaar al gebeurt: laten we dan in elk geval eerst één keer het speeltje van Karel gruwelijk ontheiligen. En laat daarna de curator maar komen!

Thomas