Zo zagen wij het: NEC - NAC
zat. 25 april 2009 

De gestolen overwinning van NAC brengt het einde van het seizoen opeens heel dichtbij. Het is even afwachten hoe de resultaten de komende weken uitpakken (ik ga er niet vanuit dat we gaan winnen in Eindhoven), maar het zou zo maar eens kunnen dat we de laatste thuiswedstrijd kunnen gebruiken om in alle rust afscheid te nemen. Van de succesvolste trainer in de geschiedenis van NEC bijvoorbeeld, die vanavond voor de honderdste keer in de eredivisie op de bank zat en door de nederlaag van vanavond weet dat zijn eindbalans helaas niet meer positief kan uitvallen. Desondanks is een aantal van 35 overwinningen en 28 gelijke spelen (en dus 37 nederlagen) voor NEC op het hoogste niveau zeker geen matige prestatie.

Het begin van de wedstrijd was rustig, erg rustig om precies te zijn. Zomeravond tempo op het veld en gezellig keuvelende mensen op de tribune. Niet echt wat je je voorstelt bij twee ploegen die strijden om een felbegeerd ticket voor de play offs. Pas halverwege het eerste bedrijf leefde de wedstrijd op toen NEC langzaam maar zeker de overhand kreeg en NAC vast zette op de eigen helft. Heel veel kansen leverde dat niet op, maar het overwicht was wel zodanig dat het publiek wakker was en het wachten was op de openingstreffer. Die kwam er na een fantastische aanval. Sibum en Fernandez veroverden de bal rond de middenlijn, waarna Fernandez diep werd weggestuurd. De Spanjaard speelde snel door naar Rommedahl, die een puike voorzet bij Janssen neerlegde. De spits draaide en zag Schöne er nog beter voorstaan. De Deen aarzelde niet en zette NEC bij de thee op 1-0. Tenminste, daar zou je vanuit mogen gaan als je scoort op slag van rust. Een gebrek aan concentratie achterin zorgde er echter voor dat NAC alsnog met een onverdiende gelijke stand ging rusten.

Twee minuten na de rust zette Boukhari met een goede volley de wereld helemaal op zijn kop. Wat volgde was een ware stormloop op het Bredase doel, die bijna de gehele tweede helft aanhield. Mario Been moet tot zijn genoegen gezien hebben dat het publiek er vol achter ging staan, al was het helaas niet genoeg om de ploeg aan de zo welkome voorsprong te helpen. Schöne had vrij snel, na wederom een vlekkeloze aanval, de ploegen nog wel in evenwicht gebracht, maar wat we ook probeerden, die winnende viel maar niet. Geen van de aanvallers speelde slecht vanavond, maar wat schreeuwt deze ploeg toch om een spits die er ‘gewoon’ eens een stuk of vijftien inschiet in een seizoen. Rommedahl moet moedeloos geworden zijn van de voorzetten die telkens in open ruimten vielen waar net niemand stond of bij spelers terecht kwamen die niet voor de man konden komen.

Het publiek schreeuwde om ‘alles of niets’ en NEC ging er ook voor. Been gooide er twee verse aanvallers in en posteerde Zomer mede voorin, maar het mocht niet baten. In plaats van de zo welverdiende gladiolen werd het de dood, toen NAC in blessuretijd een loepzuivere counter op de mat legde en als een dief in de nacht met de punten verdween. Zuur, zuur, zuur en waarschijnlijk het einde van het seizoen, maar een groot compliment aan de ploeg die bleef gaan tot het gaatje. Mensen die dit soort wedstrijden afsluiten met gefluit zal ik wel nooit begrijpen. Als je zelf om alles of niets roept, dien je er wel rekening mee te houden dat het dus ook verkeerd kan uitpakken. In het casino loop je ook kans je geld te verliezen net zoals NEC vanavond uiteindelijk het ene punt, waar we overigens ook weinig mee op waren geschoten, verspeelde. Gelukkig had het overgrote deel wél applaus over voor de ploeg. Helaas was dat aan de spelers niet besteed want zij haasten zich naar binnen. Voor de verhoudingen lijkt het me beter, dat je na het leveren van (terechte) kritiek vorige week, dan nu ook van die kant de zaken weer recht zet. Maar laten we het er maar op houden dat de spelers net zo teleurgesteld en gefrustreerd waren als wij.

Pol