Zo zagen wij het: Dordrecht - NEC
woe. 22 juli 2009 

Het begint zo langzamerhand een traditie te worden. Een oefenpot tegen onze grote concurrent om het kampioenschap van de eerste divisie in 1994, FC Dordrecht. Een strijd die destijds door de Dordtenaren gewonnen werd, al zou je dat tegenwoordig niet meer zeggen. De wedstrijdorganisatie is altijd in handen van de eerste divisionist, en dus spelen we officieel uit, maar als geste is de lokatie al jaren een plek vrijwel midden tussen de beide steden, namelijk Waardenburg, alwaar het veld van de plaatselijke WNC tegen de A2 zit aangeplakt. Het was voor onze tegenstander de derde wedstrijd daar, eerder al werd de plaatselijke trots met 0-10 over de knie gelegd en ook RKC werd knap met 3-2 verslagen. We waren dus gewaarschuwd.

Voor de wedstrijd werd duidelijk dat de gebeurtenissen van afgelopen zaterdag nog nadreunden in de hoofden van de aanwezigen. Andere gespreksonderwerpen waren er eigenlijk niet, slechts af en toe scheen iemand zijn licht over de huidige staat van de selectie. Hetgeen toch het belangrijkste aandachtspunt in de voorbereiding zou moeten zijn. Gelukkig bewezen Dordrecht en NEC gisteren weer eens dat oefenvoetbal op een amateurterrein ook vooral heel erg leuk kan zijn. Zoals in alle sportkantines waren de prijzen ook in Waardenburg erg aantrekkelijk en dus werd er volop gesnackt en gedronken in afwachting van de wedstrijd die wat later begon omdat het weer niet echt meezat.

Ook de familie Van Beukering had zich op het hoger gelegen terras bij de kantine genesteld, met perfect zicht op het veld én de A2. Lodeweges beloonde hun komst met een basisplek voor Jhon, die overigens geen potten kon breken. Geluk bij een ongeluk voor de spits was dat hij daarin niet alleen was, want ook de andere tien konden verre van imponeren. In de gezapige eerste helft kon NEC niet één maal aantonen dat het een divisie hoger speelt dan de tegenstander, sterker nog, het was aan Babos te danken dat we na tien minuten niet achter stonden. Het tweede deel van de eerste helft was wel voor NEC, maar echte kansen werden er niet afgedwongen.

De rust kwam met het gevoel dat het wel eens het laatste zou kunnen zijn dat we die avond zouden zien. De lucht trok helemaal dicht en juist op het moment dat de spelers naar buiten kwamen voor de tweede helft kwamen de eerste bliksemschichten. Je kon aan de spelers merken dat ze helemaal niet blij waren met opnieuw een kink in de kabel van de voorbereiding. Niet dat de beslissing om te staken daarmee werd gerekt, want terwijl de volle kantine zich afvroeg of en zo ja wanneer er nog afgetrapt zou worden, kwamen de spelers gedoucht en wel al uit de kleedkamer. Effe omroepen in de kantine had niet misstaan. Hoe dan ook, het is dus van kwaad tot erger met het oefenprogramma en als Carlos en co niet alsnog een leuke opponent voor komend weekend vinden dan zit er tussen de wedstrijd tegen Paok en competitieopening bij Feyenoord een periode van twee en en halve week zonder wedstrijd. Maar ach, in 1992 gingen de Denen ook onvoorbereid naar het EK.