Wat een ontluisterende zondagmiddag was dat. Wie na de afgelopen drie min of meer gelukkig gewonnen (of gelijkgespeelde) wedstrijden wellicht dacht aan een plekje in de subtop, kwam van de koude kermis thuis. Een keer een off-day heeft iedereen wel eens. Maar dit collectieve falen was wel erg bar. In de eerste helft leek NEC niet te willen, in de tweede helft bleken ze niet te kunnen, ik weet niet wat erger is, maar blij word je er niet van. Los van Davids scoorde eigenlijk geen veldspeler een voldoende. Waarbij het gebrek aan finesse in de aanvalslinie nog wel het meest verontrustend is.

De pot begon aardig. Het veld lag er mooi bij, het najaarszonnetje scheen, de terrasjes waren probleemloos ingewisseld voor een plekkie in de Goffert. Met een dot van een kans voor El Kabir na een minuut of vijf, gingen we er eens lekker voor zitten. Dat liep dus effe anders: op een kwart van de wedstrijd prijkte er een hatelijk nul-twee op het scorebord. Te makkelijk weggeven, dat ook. Pijnlijk was echter, dat Heracles ook nadien geen moment in de problemen kwam en het beste van het spel bleef houden. Zelfs toen de Tukkers (enthousiast gesteund door een flinke groep in het uitvak, die er een soort Twents carnaval van maakte) na een minuut over zeventig met tien man op het veld kwamen te staan.

NEC stelde er niks tegenover. Zelf een penalty, toch dé manier om terug in de wedstrijd te komen als het langs de ‘gewone’ weg niet lukt te scoren, was niet aan NEC besteed. Prima dat El-Ak de bal opeist in zo’n situatie en een keer missen kan gebeuren, maar illustrerend voor de wedstrijd was het zeker. Hij mag de bal van mij wéér opeisen, maar knal hem er dan effe in…

Een andere grote verliezer van de middag was Rutger Worm. Of hij er in de schrale dertig minuten die hem gegund werden veel goede dingen deed laat ik in het midden, maar zo’n snelle wissel is wel bikkelhard. Als je hem een kans geeft in de basis, geef hem dan ook een kans. Wellicht was het inbrengen van Pothuizen als defensieve wissel bedoeld, maar dat is toch ook wat mal als je net met twee-nul bent achtergekomen. Het inbrengen van Pothuizen als stormram, doet sowieso de wenkbrauwen fronzen. Voor een kwartiertje is dat hartstikke leuk en tegen Vitesse pakte dat prima uit, maar ik mag toch niet hopen dat Potje onze nieuwe spits is voor de rest van het seizoen. Wij blijven zitten met de vraag hoe het mogelijk is dat Van Beukering en Tshibamba zo de Goffert uitwandelden, de trainer achterlatend met de constatering dat het leeg en stil is op de bank naast hem.

Met de wedstrijden tegen Utrecht, Willem II en ADO in het verschiet, valt er nog wel een en ander te repareren aan de stand op de ranglijst. Je weet maar nooit met ons cluppie. Maar ik word steeds banger voor een seizoen van hangen en wurgen.

Tja, onder zo’n gesternte wilde het maar niet meer gezellig worden bij het feest van de supportersvereniging. Daar hielpen de kleerkasten van de ingehuurde beveiligingsdienst trouwens ook al niet aan mee. Beleefde heren hoor, daar niet van, maar moet dat nou…

Joris