Genoegzaam zal de competitieleider van de KNVB gisteren rond een uur of tien hebben gezien dat de stand eindelijk weer recht getrokken is. De inhaalpot van gisteren had natuurlijk gewoon halverwege augustus op het programma moeten staan, maar kon geen doorgang vinden omdat de stad en met name de politie volgens onze burgervader Thom de Graaf nog bij aan het komen was van de Vierdaagse(feesten). Het zorgde ervoor dat duizenden supporters zich door de eerste herfstfiles naar het stadion haastten om aldaar te vernemen dat het de Utrecht bussen, en in het bijzonder de spelersbus, niet gelukt was zich op tijd in Nijmegen te melden.

De wedstrijd begon dan ook een kwartiertje te laat, met de wetenschap dat het in elk geval niet slechter kon worden dan afgelopen zondag tegen Heracles. Toch? Radomski was er in ieder geval weer en dat komt normaal gesproken het voetballende vermogen van de ploeg een heel eind ten goede. Toch kende de wedstrijd bijna een rampzalige start want Davids speelde op eigen helft de AGOVV kabouter van Utrecht, Mertens, perfect aan in de loop op Babos. Gelukkig lag de Hongaars international goed in de weg, anders hadden we binnen de minuut al weer op achterstand gestaan. Het bleek de opmaat naar een zeer matige eerste helft waarin we niet verder kwamen dan een knal van Vleminckx. En een geslaagde tackle van El Kabir op een Eredivisie Live camera langs de kant. Ook Utrecht kreeg niet heel veel kansen, maar kwam wel op voorsprong nadat Radomski de bal verspeelde en Babos de bal onder zich door liet glibberen. Het beidt weinig hoop als zelfs de laatste vaste waarde in de vorm van de doelman steken gaat laten vallen. De rust kwam met het rusteloze gevoel dat we totaal uit vorm achterstonden tegen een ploeg die de wind in de zeilen heeft en er makkelijk op los combineerde. Het bood weinig hoop op een goed resultaat.

In de tweede helft stond het geheel echter veel beter. De eerder nog onzichtbare buitenspelers bleken aanspeelbaar en Kivuvu en Davids gaven Radomski eindelijk de ruimte dat te doen waar hij goed in is: de bal in bezit krijgen en het spel verdelen. Er stond een andere ploeg en dat uitte zich in de situaties voor de goal. We kregen weer inworpen langs de zijlijn, die onze Belg, opnieuw vooropgaand in de strijd, voor de goal slingerde en altijd gevaarlijk zijn. Uiteindelijk was het echter een balletje van de borst van Vleminckx die de ietwat gelukkige gelijkmaker van Erton (die achternaam blijft té lastig) inleidde. Het schot van de jonge Zweed werd van richting veranderd, maar de vreugde was er niet minder om. Even stond Utrecht op barsten en bijna deed het dat ook toen Erton zich knap vrijspeelde, maar de eerste poging strandde op de paal en de tweede op Vorm. Het was een korte opleving, want al vrij snel waren beide ploegen weer aan elkaar gewaagd. Het leidde tot een soort wapenstilstand waarin iedereen vrede had met het gelijke spel. Voor NEC was het in ieder geval een soort genoegdoening van de dramapartij van zondag. Dat het beter was blijkt wel uit het feit dat Lodeweges niet hoefde in te grijpen en pas vlak voor tijd genoodzaakt was de moegestreden Radomski te wisselen. Laten we hopen dat ook tegen Willem II komende week de bordjes lang naar beneden blijven.

Pol