Mijn gedachten gingen aan de vooravond van het bekerduel tegen Excelsior even terug naar de bekerontmoeting tegen Zwolle, bijna twee jaar geleden. Een onthutsend slecht NEC verloor toen nagenoeg kansloos tegen de ploeg uit de Eerste Divisie, Lens pakte rood en het drama was toen compleet. De gifbeker bleek daarna overigens wel leeg want de wederopstanding in het overige seizoensdeel zal eenieder ook nog vers in het geheugen liggen. Vandaag was er maar een medicijn voor een aantal enerverende dagen: winst.

Bij binnenkomst gisteravond vielen mij twee dingen op. Namelijk de aanwezigheid van Saidi als bankzitter en bezettingsgraad van het stadion: 9.000 man voor een dergelijk bekerduel is zo misselijk nog niet. Al moet ik daarbij wel aantekenen dat het percentage aanwezigen onder de 16 jaar erg hoog was. De aanwezigheid van Saidi zal een logische gevolgtrekking van interim-trainers Brookhuis en Rip zijn na de schorsing van El Kabir.  

NEC begon deze wedstrijd min of meer zoals de laatste wedstrijd werd geëindigd: matig en inspiratieloos. Excelsior liet zich tot op eigen helft inzakken en kwam er een aantal keer met een zeer gevaarlijke counter uit. Het was typerend dat aanvaller Vleminckx Babos redding moest brengen met een veredelde kamikazeactie. Het lukte onze jongens aan de andere kant niet gevaarlijk te worden. Het ligt voor de hand te grijpen naar het aloude ‘bloed, zweet en tranen’ maar daar ligt het mijn inziens nog niet eens zozeer aan, ik heb het idee dat deze ploeg bij afwezigheid van een aantal spelers gewoon niet beter kan.

De tweede helft hield Excelsior haar inzaktactiek intact, maar kon de ploeg uit Rotterdam nauwelijks gevaarlijk worden uit de verschillende counters. Waar het via combinatievoetbal weer niet lukte, probeerde Goossens het nog maar eens van afstand: doelpunt! Hij was niet zo fraai als anderhalve week geleden, maar ook dit doelpunt mocht er zeker zijn. Minder fraai was de rode kaart (twee keer geel) even later na een licht vergrijp van Ramon Zomer. Drie minuten voor tijd viel de verdiende gelijkmaker van Excelsior en gingen de gedachten plots weer terug naar Zwolle-thuis. Ook toen was het debacle na een rode kaart compleet.

Verlenging volgde, een man minder, dit kon niet goed aflopen. We mogen van geluk spreken dat Excelsior (met een man meer) niet bij machte was de doodsteek uit te delen. In de tweede helft van de verlenging trokken onze jongens zelfs aan het langste eind. Door slecht verdedigen kon Potje met het hoofd de winnende treffer aantekenen. Wederom vierden onze jongens met de bankzitters het doelpunt: een teken van eenheid. Zou de onderlinge relatie in de groep ten tijde van Lodeweges dan zo slecht zijn geweest? Overigens mochten we in onze handen wrijven dat Excelsior al haar levensgrote kansen op de gelijkmaker tenslotte onbenut liet.

Laten we het positieve maar uit deze wedstrijd halen. Het resultaat telt immers, zeker in bekervoetbal. Laten we nog maar even terugdenken aan de bekerwedstrijd tegen Zwolle. Want toen was de gifbeker pas echt leeg.

Oe-a-Gentenaar