Voor de tweede keer op rij incasseerde NEC vlak voor tijd een belangrijke goal en vergooide het daarmee belangrijke punten in de strijd tegen degradatie. Maar net als vorige week overheerste, na het verwerken van de eerste teleurstelling, een goed gevoel over het vertoonde spel en de strijdlust die aan de dag werd gelegd. Al koop je daar met een 17e plaats voorlopig erg weinig voor.

Voor de verandering werd er eens om half vijf op de zondag afgetrapt, hetgeen in de donkere dagen voor Kerst neer komt op avondwedstrijd-achtige omstandigheden. Ideaal voor Mr Dug Out, want veel supporters zullen (een deel van) de avondmaaltijd in De Goffert genuttigd hebben. Helaas was de planning van de cateraar daar niet helemaal op ingericht want de ‘overheerlijke’ erwtensoep die weer eens op het menu stond was bij de Hazenkamp alleen te verkrijgen als je je bestelling maximaal tien minuten voor aanvang van de wedstrijd plaatste. Het late tijdstip zorgde er ook voor dat we weer als nummer 17 aan de wedstrijd begonnen, zij het in de wetenschap dat een punt genoeg was om 4 plaatsen te stijgen.

Ondanks de kopositie en meer dan uitstekende resultaten vulden de Tukkers het uitvak maar half. Waarbij iedereen die er wél was overigens een eigen banderie meegenomen leek te hebben hetgeen voor een indrukwekkend uitzicht zorgde. Aan de andere kant herinnerde Legio de Tukkers met een fijn doek (Theo, gelukkig was het geen McClaren) nog even aan de eigen kantineproblemen. Potje begon in de basis ten faveure van Van Eijden, die zelf aangaf fit genoeg te zijn om te starten. Net zoals eerder tegen PSV begon onze ploeg uiterst ongeconcentreerd aan het duel tegen de topploeg en mochten we van geluk spreken dat we niet na 15 seconden tegen een achterstand aan keken. Gelukkig had N’Kufo het vizier nog niet op scherp staan. Wakker geschrokken, ditmaal dus niet ten koste van een goal, bleek NEC in het eerste kwartier mee te kunnen met de koploper. Een schitterende aanval zorgde zelfs voor een voorsprong. Goossens bewees opnieuw uiterst makkelijk te kunnen schieten, Saidi zorgde met een listig hakje voor de benodigde ruimte.

De 25 minuten die volgden werden een pijnlijke ervaring voor de ruim 12.000 NEC supporters. Een magistraal spelend FC Twente liet onze jongens alle hoeken van het veld zien en het surplus aan kwaliteit in de voorhoede van de Tukkers legde genadeloos de achilleshiel der rood-zwart-groenen bloot. De drie goals getuigden namelijk niet alleen van kunde aan Twentse kant, maar werden ook kinderlijk eenvoudig weggeven door een defensie die gewoonweg niet sterk genoeg is om het gebrek aan verdedigende kracht van het middenveld (Radomski) op te vangen. Het was dweilen met de kraan open, de Goffert kreunde en steunde zich naar het rustsignaal, met een niet ter zake doende tweede helft in het vooruitzicht.

En toen, uit het niets, was het ineens weer gelijk. Goossens strafte laks verdedigen aan Twentse kant af en bood Vleminckx een niet te missen kans, waardoor de tweede helft alsnog leuk leek te gaan worden. Dat laatste bleek een zekerheidje toen de Twentse verdediging nog ruimhartiger was met de geboden vrijheid en Vleminckx de kans gaf de hoek uit te zoeken. Onze spits voegde met deze buitenkansjes vijftig procent toe aan zijn productie en lijkt het helemaal te hebben sinds het aantreden van Vloet.

De tweede helft begon zoals verwacht met een drukkend FC Twente en een vechtend NEC. Helaas nam Vleminckx dat iets te letterlijk op, waardoor we het grootste deel van de tweede helft met een man minder stonden. Hetgeen waarschijnlijk nog minder erg is dan de schorsing die gaat volgen. Tuurlijk, er is te discussieren of natrappen nu echt wel de intentie was, of Douglas uberhaupt wel geraakt werd en of het genante toneelstukje van Douglas en Perez wel collegiaal was, maar feit is dat je als professional moet voorkomen dat je in dit soort situaties belandt. Er zijn nu eenmaal van die ‘standaard’gevallen die voor de scheidsrechter makkelijker scoren zijn dan sommige wilde schoppen tijdens de duels en dus moet je daar verre van blijven. Zeker als je als spits bent gehaald met de gedachte dat we het hele seizoen op je kunnen rekenen en onze reserves voor die positie zonder problemen van de hand kunnen doen.

Wat volgde was een periode waarin het publiek zich van de slechtste kant liet zien door de scheidsrechter minutenlang kwetsend toe te zingen, maar waarin de ploeg op basis van vechtlust overeind bleef. Goossens werd vervangen door Van Eijden en met Potje voor het centrale verdedigingsduo zag de defensie er opeens vrij solide uit. Saidi verzuimde Erton na een knappe solo een niet te missen kans te bieden door voor eigen geluk te gaan en Babos hield ons op de been met enkele formidabele reddingen. NEC leek loon naar werken te krijgen met een punt tegen de koploper totdat miljoenenaankoop Ruiz de Tukkers (opnieuw) waar voor geld bood en de Goffert in bittere teleurstelling achterliet. Opnieuw een thuisnederlaag en opnieuw zeventiende. Al ziet de wereld er, zelfs met een aankomende schorsing van Vleminckx, wel een stuk rooskleuriger uit dan na de vorige thuiswedstrijd.

Pol