Dat kunnen we dus ook nog: dik winnen, met aantrekkelijk voetbal. Op voorsprong komen, achterkomen, terugkomen en na de rust erop en erover. Mjam, mjam, Zulke avondjes NAC gaan er wel in!

Na de twee zeer fortuinlijke overwinningen op Sparta en RKC, was het vrijdagavond tijd voor het echte werk. NAC stond netjes zevende, een plek waar wij vooralsnog alleen maar van mogen dromen. Hoe ga je dan naar het stadion? Toch wel hoopvol, temeer daar wedstrijden tegen NAC de laatste jaren altijd leuk zijn en een hoop doelpunten opleveren. Denk bijvoorbeeld even terug aan de monsteroverwinning tijdens de play-offs.

NEC begon lekker met een rappe voorsprong via Bram Nuytinck, die de bal uit een corner achter de keeper frotte. Nuytinck is ongeveer half zo oud als Heubach, maar gisteren bewees de nummer 35 zich een geweldige belofte voor de toekomst. Ook de andere jonge vervanger, Mitchell Burgzorg, blies zijn partijtje mee, met zijn frisse gedraaf voorin. Als we de puike voorzetten en corners van huurling Jeffrey Sarpong daarbij optellen, mag je van een heuse coupe der jongelingen spreken. Want zij waren het, die NEC op sleeptouw namen. Hulde!

Maar eerst stribbelde NAC nog een beetje tegen. De wonderschone 1-1 was een vrij trap van Ferne Snoyl. Ik wist niet dat de man nog het leven had en ik kan me dergelijke uithalen van zijn Nijmeegse tijd niet heugen, maar hij zat er prachtig in. Ik wens hem verder het beste. Nadat NAC ook de tweede kans netjes had verzilverd, maakte doelpuntenmaker Lurling een domme fout, door irritant met zijn hand achter zijn oor langs de Gofferttribune te sjezen. Geen idee waar dat op sloeg, er was geen onvertogen woord gevallen jegens de Bredase spits. Het bracht op de tribune echter het nodige venijn, waar de ploeg op het veld kennelijk inspiratie uit putte. Want nog voor rust stelde NEC orde op zaken, wederom uit een corner, wederom via Nuytinck. Wat zal die jongen lekker geslapen hebben na afloop.

Na de rust maakte NEC er een show van. Teletekst sprak van een ‘ontketend NEC’. Lekker woord is dat en het was waar. Dit maal waren het de oudjes die even wilde laten zien dat ze ook nog meetellen. Eerst was het Radomski die zijn eerste seizoenstreffer meepikte en gelijk daarna maakte Patrick Pothuizen het bekwaam af: 4-2. Wat een weelde.

NAC drong nog lichtjes aan en raakte uiteindelijk zelfs het aluminium, maar serieus gevaarlijk werd het niet meer. Daarvoor had de ploeg te lang afgewacht. Het handjevol supporters dat ondanks de carnaval toch mee was gereisd, kon het verschil evenmin maken. Verder dan een plichtmatig ‘ik schijt op NEK’ kwam het allemaal niet meer. Jammer dan jongens: Knotsenburg – Kielegat: 4-2. En moge de Kruikenzeikers dezer dagen diep in het glaasje kijken, zodat ze woensdag flink brak in Nijmegen arriveren.


Joris