Zo zagen wij het: ADO Den Haag - NEC
don. 15 april 2010 

Missie geslaagd! De belangrijkste conclusie na de knotsgekke slotfase gisteren in Den Haag en de reden dat iedereen vanochtend prettig is opgestaan. De slotfase leverde een mirakel op van het zuiverste soort, het was jammer dat slechts een handjevol NEC supporters getuige was van de unieke wederopstanding. Want dat was het voor het geslagen team van trainer Vloet, dat in de eerste helft voetbalde alsof nacompetitie nauwelijks nog te ontlopen was.

Maar na afloop staan de feiten en die zijn dat een roerig seizoen gered is en dat Vloet zijn missie al twee wedstrijden voor het einde volbracht heeft. Waar zijn voorgangers slechts 11 punten peurden uit 13 wedstrijden daar scoorde Vloet er 22 uit 19. Niets op het eindresultaat aan te merken derhalve al zijn er nog genoeg discussiepunten. Want wat NEC in de eerste helft in Den Haag liet zien was niet best. En dan druk ik me nog heel voorzichtig uit.

De schorsing van Vleminckx betekende dat er geschoven moest worden voorin. Vloet koos er logischerwijs voor de alternatieven Fejzullahu (uit vorm) en Ten Voorde (nog niet klaar voor het grote werk) links te laten liggen en startte voorin met Saidi en Sarpong. Dat pakte faliekant verkeerd uit. Beide spelers hebben een aanspeelpunt nodig en bleken dat voor elkaar niet te kunnen zijn. Daardoor kwam ook het doorschuiven van Goossens niet uit de verf en bleek NEC, zoals wel vaker dit seizoen, aanvallend volkomen machteloos. Omdat ook ADO er maar weinig van bakte kabbelde de eerste helft voort in een zeer bedenkelijk niveau. Niet verwonderlijk was dan ook dat het enige doelpunt met meer geluk dan kunde tot stand kwam. Een kansloos schot van Soltani werd zodanig van richting veranderd dat Nuytinck niet meer kon reageren toen de bal ongelukkig op zijn voet terecht kwam, 1-0. Aan de goal ging overigens een actie vooraf die de eerste helft van de volledig door het ijs zakkende Burgzorg typeerde. De back liet de bal knullig over zijlijn lopen en was daarna zo vriendelijk precies tussen de zender en ontvanger van de snelle ingooi van Den Haag in te gaan staan. Alleen dat was al goed voor een wissel, die er ook kwam.

In de tweede helft mocht Ten Voorde opdraven. De jongeling heeft een lastig eerste seizoen achter de rug, waarin hij zelfs moeite had aan te klampen bij het niveau van Jong NEC, maar liet gisteren aan iedereen zien wel degelijk de groeibriljant te zijn die Aalbers in hem zag. Zijn puike invalbeurt toonde tevens de waarde van Vleminckx voor het team aan, Ten Voorde diende als aanspeelpunt waardoor het spel van NEC naar voren veel dreigender was. Er kwamen eindelijk kansen en we hadden pech dat een schot van Ten Voorde op curieuze wijze via de keeper en de lat niet raak was. Aan de andere kant echter dook de anders zo zekere Babos opeens compleet de verkeerde kant op, waardoor we op een kansloze achterstand gezet leken te worden.

Feest dus in het Forepark, het schrikbeeld van alle fans die verknocht zijn aan het prachtige Goffertpark. Want wat een troosteloos stadion is die blikken blokkendoos in de bocht van het Prins Clausplein. De hoofdtribune, waar ik mocht vertoeven, heeft nog wel enige allure, maar de andere tribunes stralen helemaal niets uit en lijken nu al verouderd. Een gracht? Mag dat nog van de KNVB? Het budget in Den Haag was blijkbaar zo beperkt dat er alleen plaats was voor een dertien in dozijn stadion dat vrijwel nergens mooi is afgewerkt en diverse old skool hekwerken bevat.

Dat is ook wel nodig, want het werd (uiteraard zou je zeggen) onvriendelijk toen maar weer eens bleek dat ADO verre van een sterrenelftal heeft. De ploeg was na de harde klap van de gelijkmaker de kluts zo kwijt dat nog steeds niet helemaal duidelijk is welke speler van het kleine legertje dat vrij voor de keeper opdook de vrije trap van Sarpong binnen werkte. Pothuizen juichte in elk geval het hardst, maar Saidi was ook erg druk zichzelf als matchwinner aan te wijzen. De bevrijding kwam nadat eerder al Ten Voorde na een puike aanval en Goossens met een van richting veranderde vrije trap voor een gelijke stand hadden gezorgd. Acht minuten hadden we nodig om het mirakel gestalte te geven. Waardoor er eindelijk een streep onder het huidige seizoen komt en we ons weer kunnen gaan verheugen op minimaal nog een jaar eredivisie. Maar natuurlijk niet voordat we even onze vaste leverancier van achterhoede spelers kampioen gemaakt hebben.

Pol