Tja. Een ezel stoot zich in het gemeen niet twee keer aan dezelfde steen. Als we NEC als één organisme beschouwen, dan ben ik bang dat dit spreekwoord dit maal wel degelijk voor ons opgaat. NEC controleerde de wedstrijd zonder goed te spelen, gaf nauwelijks tot geen kansen weg, maar verspeelde punten door een zeldzaam domme actie van Tshibamba. Waar Worms striptease nog vergoelijkt  kon worden met een verwijzing naar het feit dat zijn schouder uit de kom had gelegen, had de Congolees echter beter kunnen weten. Been suggereerde na de wedstrijd al dat Nike de shirtjes aan de broeken zou moeten plakken, mij lijkt het spelen in NEC-jumpertjes, met drukknoopjes in het kruis, ook geen slechte optie. Of al eens aan NEC-bodypaints gedacht?

Alles goed en wel, NEC liet tegen Heracles twee dure punten liggen. De Almeloërs bleken weliswaar een stugge ploeg, maar ook een die niet kan voetballen. Zulks gekoppeld aan een mateloos beroerd fluitende Belgische scheids en je hebt het recept voor een nare middag.  

Zo zag het er bij de aftrap nog niet uit. Er werd volop gewapperd met dundoeken en het zonnetje scheen lekker door de wolken heen. Er waren meer mensen komen kijken dan tegen Dinamo en het goedgemutste Zwart-Witte legioentje aan de overkant wekte allerminst de indruk te gaan werpen met stoel, stalen staaf of vuurpijl.

Maar NEC zat al met het koppie in Boekarest. Er viel geen land met het team te bezeilen, overigens zonder dat je ook maar een moment de indruk had dat we zouden verliezen. Leuke combinaties waren er bij tijd en wijle heus wel, maar teveel en te vaak werd de lange bal gespeeld, zonder dat de Beuk of wie dan ook er echt gevaarlijk van werden. Ik snap die tactiek ook niet: Saïdi kan wel hoog springen, maar die man wil de bal toch echt liever in de voet. En van een boze Babos, die aan het eind van de pot naar voren stormde om de spitsen toe te roepen dat ze dieper moeten gaan, worden we ook niet vrolijk.

Maar niemand speelde lekker. Saïdi is weliswaar een grillige en onberekenbare buitenspeler, maar op het niveau van de Lens van vorig seizoen staat hij nog niet. Daar is iets meer balvastheid voor nodig. Qua inzet een tien trouwens en mijn gevoel zegt dat Been hem moet laten staan, donderdag. Toch deed de man niet genoeg met de hele en halve kansjes die hij gedurende de heel wedstrijd kreeg. Meestal zelf gecreëerd, dat wel.

Van Beukering speelde ongelukkig. Ballen ketste van zijn voet, vrije trappen brachten te weinig gevaar. Davids deed wel zijn ding, maar kon het verschil niet maken. Sibum was naar mijn smaak te flets. Bouaouzan dribbelde af en toe lekker richting doel, maar elke actie van de virtuoos strandde in schoonheid. Subtiel trouwens, om een moslim nota bene in de ramadan in het wedstrijdboekje op te voeren als reclametotem van Jac. Bongers Dranken, maar dat terzijde. Ik zal er geen laf glaasje Dommelsch evenementenpils meer of minder om slobberen. Al dan niet op de tribune.

De verdediging stond wel haar mannetje, zij het dat de aanvallende impulsen van El-Ak tegenvielen. Fernandez compenseerde zulks enigszins

Bouaouzan en Saïdi kregen hun kansjes, maar het wilde allemaal niet. En laten we wel wezen, de supporters lieten het er ook bij zitten. Enkel de krankzinnig fluitende Belgische scheids kreeg het volk op de banken, meestal een veeg teken. Wellicht kent de oplettende lezer de Vlaamse mondharmonicaspeler Toets Tielemans, maar deze levende legende blaast per minuut minder vaak op het ijzer dan deze geel-zwarte dwaas. Elke ademstoot betekende een vrije trap. Kunnen we voortaan verschoond blijven van die belachelijke arbitrage-uitwisseling? Had ook twee, drie zeikerige gele kaarten gescheeld: in zo’n saaie, makke pot zoveel kaarten, waar is dat goed voor?

De 1-0 kwam desalniettemin niet écht als een verrassing: Heracles beperkte zich al 75 minuten to verdedigen en op de grond liggen janken. Dan weet je dat NEC een keer toeslaat.

De rest van het verhaal is voldoende belicht: onze topscoorder Tshibamba kon het niet laten een perfecte Rutger Worm-imitatie ten beste te geven. Het ontbrak er nog aan dat op het shirt onder zijn NEC-shirt stond: “doe mij maar rood”. Waar Worm tegen de Graafschap na 90 minuten opgelucht adem kon halen, moet Tshibamba naar adem gesnakt hebben. Het kan niet altijd meezitten en als een dief in de nacht pakte Heracles op de valreep haar puntje mee. Een ongeluk (lees tegengoal) zit in een klein hoekje. Laat het een les zijn voor donderdag.

Twee verloren punten. Maar diep in mijn hart denk ik: kunnen wij supporters het de spelers kwalijk nemen dat ze er niet 100% bij waren met het bolletje: Boekarest: Here we come!

Joris