Zo zagen wij het: NEC-Feyenoord
maa. 2 februari 2009 

Allemachtig, wat was er veel aandacht voor deze wedstrijd, zeg! Been tekent in de aanloop van NEC-Feyenoord bij de Kuipbewoners en alle media trekken met satellietbusje, anchor man en laptop richting Nijmegen. En Mario? Die deed wat hij al een tijdje doet: zich volledig inzetten voor NEC en dat desgevraagd nog maar een keer benadrukken. Alleen al omwille van het wegnemen van elke twijfel over de integriteit van Mario was het goed dat nieuwkomer Koenders in de blessuretijd alsnog de verdiende game winner raak kopte!

Prima eerste helft

En zoals gezegd, die treffer was verdiend. Alleen al op basis van de eerste helft moesten de punten in Nijmegen blijven. Tegen een maat die sinds lange tijd weer eens in de Goffert was, merkten we gekscherend op dat we tegenwoordig allang gewend zijn aan het met one touch voetbal wegtikken van een club als Feyenoord, maar het gebeurde, zonder enige gekheid, bij vlagen wél. Het had bij rust geen 1-0, maar wel 2-0 of 3-0 moeten staan! Verder is het mooi om te zien hoe, na het vertrek van Wisgerhof en de blessure van Zomer, er weer een prima centrum in de verdediging staat. Met aan de ene kant Pothuizen – ongelooflijk hoe hij er na een lange periode van bankzitten, enkel onderbroken door een pinch hit invalbeurt van vijf minuten (en twee goals), er meteen weer wedstrijd na wedstrijd staat – en aan de andere kant nieuweling Milano Koenders. En zelfs tot de 93ste minuut maakte die een prima debuut.

Gevallen topclub

Verder was het duidelijk dat Mario nog veel, heel veel werken te verrichten heeft in Rotterdam. Want wat is Feyenoord op het moment dramatisch. Aanvallend wordt er weinig gebracht, al hadden we in de tweede helft ook wel een paar keer mazzel, maar meer nog is het verdedigend en op het middenveld vooral afbraakvoetbal wat Feyenoord speelt. Met veel overtredingen en gezeur trachtten de roodwitten de huidige bende van Been te stoppen en omdat Braamhaar ook niet echt in vorm was, lukte dat nog bijna. Al had Tim Janssen nog in de reguliere speeltijd de winnende op de schoen. Hij draaide mooi weg, deed bijna alles goed, maar schoot net te zacht in. En zo verstreken de negentig minuten en stond er nog steeds een brilletje op het scorebord.

Bijna, maar niet helemaal

Het lukte Feyenoord dus bijna, maar in een Feyenoordseizoen als dit, lukt het dan meestal toch niet helemaal. In de blessuretijd kregen we nog maar eens een vrije trap en omdat de meesten erdoorheen zaten, was zo’n standaardsituatie de uitgelezen, of eigenlijk nog maar de enige mogelijkheid om nog wat te doen. En in plaats van een goed debuut werd deze eerste wedstrijd van Milano toch nog een droomdebuut. Al wilde hij daar zelf niet van weten, maar dat leek ons valse bescheidenheid. Hij bewees er Been - in elk geval op korte termijn - een behoorlijke dienst mee, want de kleine luiden in Nijmegen hadden hun messen al geslepen, mocht NEC verliezen. Het gebeurde gelukkig niet, en na een paar mindere competitieresultaten eind december en in januari begon onze club de bij voorbaat historische maand februari met winst. Laten we hopen dat er daarvan nog een paar bijkomen!

Thomas