Zo zagen wij het: NEC - Heerenveen: 1-1
maa. 16 februari 2009 

Hoe was dat spreekwoord met die slechte generale ook weer? Als dat opgaat, blikken we HSV woensdag geheid in, want ai, dat ging bijna mis tegen Hi-ha-Heerenveen. Het eerste half uur van de kant van NEC was even flink slikken. Een ware orgie van rondtollende spelers, verkeerde voorzetten en van de voeten springende ballen. Al na vier minuten lag het leder in het netje en vreesde ik dat we ons konden gaan opmaken voor een walk-over van de kant van de Friezen. Maar die waren opmerkelijk mild voor de zwalkende Nijmegenaren en hielden het bij een handvol sprankelende aanvallen en counters waar je heel, heel bang van wordt.

Toch gebeurt het met Heerenveen wel vaker dat ze dan niet doordrukken. Je blijft de hele wedstrijd het gevoel houden dat ze maar eventjes hoeven aan te zetten of ze maken weer een goal, maar ze laten het na. Dom, want NEC liet na het eerste dramatische half uur zien dat ze op wilskracht toch veel kunnen. Dat kwam én door het karakter van enkele spelers én door goed wisselen van Been. Of was het opportunisme?

Wie karakter liet zien was Davids. Na enige doldwaze capriolen op het middenveld konden zelfs de meest loyalen onder ons een enkele kreet van ontzetting niet onderdrukken: waar was onze pitbull allemaal mee bezig? Des te knapper dat hij zich niet van de wijs liet brengen en bleef doorbikkelen, na de rust toch nog een enigszins acceptabel niveau bereikend.

Dat gold niet voor de voorhoede waarmee Been was aangetreden. Bouaouzan mocht al voor de rust het veld ruimen voor Jhonny Goal en was daarmee weer niet blij. Ik hoop wel dat Rachid kwaad was op zichzelf toen hij richting kleedkamer stampvoette, want Been kun je het niet kwalijk nemen dat hij vrij snel gehoor gaf aan het geroep om Van Beukering. Die maakte zijn invalbeurt waar: het sleurde en sleepte en had louter de pech dat de totaal chaotisch en inconsequent fluitende scheids schijnbaar de pik op hem had. Anders had hij wellicht nog toegeslagen.

Ook de andere wissels pakten goed uit. Saïdi bracht op rechts het gevaar waar het in de eerste helft aan ontbrak en ook Kivuvu onderscheidde zich door een paar aardige loopactie. Maar laten we eerlijk zijn: oogstrelend was het allemaal allerminst. Terwijl je zou denken dat zeker de aanvallers een serieus eigenbelang hadden om goed te spelen. Want het is dringen voorin en wie wil er nou niet spelen tegen HSV? Afgaande op hun optreden zondag, hebben Janssen en wellicht ook Bouaouzan en Rommendahl zichzelf geen dienst bewezen.

Wie zichzelf en ons allen zeker wel een dienst bewees, was de terechte man of the Match Milano Koenders, die zichzelf nu al onmisbaar heeft gemaakt. Hij was een van de weinigen die de hele wedstrijd presteerde en ook aanvallend af en toe leuk mee opkwam. Hulde.

Wat maakte we verder nog mee? Tja, dat Don Leo op de tribune zat om te kijken of hij met zijn grijpgrage Rotterdamse handjes nog wat spelers van ons naar de Kuip gelokt krijgt. Kan die dat niet vanuit zijn luie stoel in Polen? De buitenwereld zou haast gaan denken dat we eens satellietclub van Feyenoord zijn. De club waar hij maar weer eens ‘thuisgekomen’ is. Voor de tigste keer.

Wel leuk: een jongetje van vier ofzo die in de rust haast het latje raakte! Nog leuker: de gratis NEC-HSV bijlage van de Gelderlander. Wederom hulde: zo hoort een regionaal dagblad de UEFA-koorts bij de supporters van de plaatselijke trots aan te wakkeren! En bijna net zo leuk als De Trouwe Honden.

Joris