Vandaag nemen we je mee terug in de tijd, naar zaterdag 24 augustus 1991. Om eens niet altijd mooie en bekende wedstrijden uit onze rijke historie te nemen, nemen we je nu eens mee naar de wedstrijd NEC-VCV Zeeland. Het was in het begin van het voetbalseizoen 1991-1992, NEC was net gedegradeerd uit de eredivisie en ontving in de 3e wedstrijd van het seizoen VCV Zeeland thuis. De eerste twee werden verloren met 2-0 thuis tegen Emmen en met maar liefst 4-0 uit bij Cambuur. Dus er moest maar eens gewonnen worden in de Goffert. 1700 man publiek was er maar deze avond (maar dat was gemiddeld dat jaar), terwijl er toen 29200 man in ons stadion konden. Het woord "leeg" is hier dus wel op zijn plaats.

VCV Zeeland was een nieuwe ploeg onstaan uit VC Vlissingen (na dit seizoen alweer failliet verklaard overigens). NEC supporters hadden die nacht op de muren van het stadion aan het bestuur gerichtte leuzen aangebracht. De druk op de schouders van trainer Jan Pruijn was dus erg hoog. De opstelling van die dag was erg aanvallend, in de spits stonden Cees Lok en Mich D'Avray en verdedigend speelden we één op één.

Na 2 minuten stuurde Carlos van Wanrooy Kees van Wonderen weg, die in het strafschopgebied dreigde te komen, maar toch besloot voor te zetten, zijn voorzet ging over alle hoofden heen, maar bereikte toch Frank Wijnhoven, die de 1-0 binnen knalde. Daarna bleek een kwartier lang hoe moeilijk NEC het dit jaar zou krijgen, het veredelde amateurelftal uit Zeeland kreeg zelfs de nodige kansen. In de 16e minuut werd het dus niet eens geheel onverdiend 1-1. Frans Paymans zette zijn voet volledig verkeerd tegen de bal, die hierdoor dood voor de voeten van Huib Meerman viel. Dit onbekende talent besloot vanaf 16 meter uit te halen en passeerde doelman Wilfried Brookhuis. NEC was helemaal de kluts kwijt, maar werd een handje geholpen door vlaggenist Elburg. Cees van der Linden stuurde Kees van Wonderen de diepte in. Hij kwam binnen de 16 meter en werd enigzins vastgehouden. Scheidsrechter Jansen leek de voordeelregel te hanteren, De Romijn miste. Echter grensrechter Elburg stak kordaat zijn vlag omhoog en NEC kreeg alsnog een strafschop. Dit presentje nam Frank Wijnhoven natuurlijk graag aan, 2-1 voor NEC.

Na de rust (50e minuut) volgde de mooiste goal, op naam van Kees van Wonderen. Van Wanrooy gaf een loepzuivere voorzet op de rand van de 16 meter, Van Wonderen zette Stokmans in één beweging op het verkeerde been en stifte de bal over, wie kent hem niet, doelman Jasperse in de verre hoek: 3-1.

Voor de overige 40 minuten was het een saaie pot, Zeeland kon niet meer en NEC vond het wel goed zo. Ondanks deze overwinning waren de lichtpunten in deze wedstrijd schaars. NEC eindigde dat seizoen als 8e in de eerste divisie. VCV Zeeland werd laatste, ging failliet in 1992 en keerde dus niet meer terug in het betaalde voetbal.

Wie weet nog hoe het stadion van VC Vlissingen en later dus VCV Zeeland heette? (zonder te googlen of je stadionboeken erbij te pakken) Er kunnen 4535 mensen in en het staat er tot op de dag van vandaag nog steeds, een tastbare herinnering aan een mislukt Zeeuws profavontuur dus.