‘Geluk dwing je af.’ Althans, als we de voetbalcoaches van tegenwoordig moeten geloven. Toen we vorige week tegen Sparta met veel mazzel wonnen, hielden we het daar dus ook maar op. Nu, een week later, kunnen we weer een wedstrijd bij dit veel gehoorde gezegde voegen. De zege op RKC was van het kaliber ‘Lucky Ajax’, maar ook onze Duitse oosterburen houden wel van een alles behalve overtuigende zege in de laatste seconde van de wedstrijd. Of is het inmiddels geen geluk meer, maar wilden onze jongens zich gewoon sparen voor de rest van de competitie? Joost mag het weten, de punten gingen gister mee naar Nijmegen. En dat is o, zo belangrijk.

Tijdens wedstrijden sta ik niet graag in de buurt van onze voorzitter. Het is een fijne knul maar van liederen over kroketten en hamburgers en programmaboekjes als confetti tijdens de match wordt ik altijd een beetje moe. Maar ach, het zullen vast de zenuwen van ‘m zijn. Nou voel je hem natuurlijk al aankomen: gister was weer eens zo’n match dat ik per toeval in de buurt bij hem stond. En dat heb ik geweten ook. Want toen Sarpong in de blessuretijd achter de bal ging staan, had onze voorzitter plots een goed voorgevoel. Een draak van een pot en dan zo’n opmerking: 'heb je hem ook weer', dacht ik. Maar wonder boven wonder vloog die bal er toch via het hoofd van Sibum uit diezelfde vrije trap in. Geweldig, ik weet waar ik volgende wedstrijden moet gaan staan.

Dat NEC moeite heeft in de wedstrijden tegen degradatiekandidaten is bekend. Enkele maanden geleden werd thuis dan ook hopeloos van hekkensluiter RKC verloren. Maar ook vorig seizoen werd hekkensluiter Volendam maar ternauwernood in Noord-Holland op een gelijkspel gehouden en verloren onze jongens het seizoen daarvoor zelfs twee keer tegen degradant Excelsior. De wedstrijd van gister sloeg wederom alles. Ik kan kort en krachtig over de wedstrijd blijven: het was werkelijk niet om aan te zien. Gelukkig hebben we een uiterst betrouwbare man in de goal staan anders had het nog wel eens anders af kunnen lopen. Verdiend was het allerminst maar laten we het er op houden dat we dat over een paar maanden weer zijn vergeten.

Opvallend zijn de gelijkenissen met de triomf van zeven jaar geleden. Toen zorgde het warme voorjaarszonnetje voor aangename temperaturen in het vak, dit jaar werden we door een prima werkende verwarming weggeblazen. Juist, daar werken ze dus wel. Zeven jaar geleden mochten we ook nog op vrij vervoer naar Waalwijk. Deze editie werden we getrakteerd op (wederom) een nergens op gebaseerde buscombi en een flink peloton agenten. De keuze was voor tientallen supporters dan ook al snel gemaakt om in een van de thuisvakken te gaan zitten. De politie zette op zijn beurt enkele van deze jongens het stadion uit waardoor we wel weer te boek zullen gaan als ‘moeilijke jongens’ en ‘tuig’. ‘Watching football is not a crime’ dus, zoals overigens ook terecht met grote letters aan de voorkant van het vak prijkte.

Enfin, als we de inhaalwedstrijd tegen Willem II ‘gewoon winnen’ zijn we weer de nummer 1 van Gelderland en doen we weer mee om de felbegeerde plaats 9. Andersom geldt ook dat we bij een paar verliespartijen weer moeten knokken tegen nacompetitie of erger. Om er nog maar eens een mooi cliché van de voetbalcoaches tegenaan te gooien: ‘iedere wedstrijd is voor ons een finale’. De eerste finale is aanstaande vrijdag thuis tegen NAC. Hopelijk pakken we de punten dan wel op overtuigende wijze.

Oe-a-Gentenaar