NEC is niet slecht begonnen aan met wat volgens het aloude cliché ‘een cruciale week’ heet. De brilstand tegen landskampioen AZ; je zou er vooraf voor tekenen. Toch hoopte de dit seizoen zwaar beproefde supportersschare negentig minuten lang op méér. Want behoudens een halve sterke tweede helft, lieten de Zaanstreekbewoners bijzonder weinig zien. NEC creëerde evenmin veel kansen, maar vlak voor het einde was Goossens met een hard schot recht op de keeper toch dicht bij een kleien sensatie. Het mocht, weer eens, niet zo zijn.

In de opstelling van NEC viel één grote verrassing te bespeuren: de nummer 36 Bastian Weiser maakt zijn (verdienstelijke) debuut voor de rood-zwart-groene hoofdmacht, omdat Arek Radomski te zeer aangeslagen was door het gecrashte regeringsvliegtuig van zijn moederland. Begrijpelijk. Tamelijk onbegrijpelijk vond ik de norse, haast lompe reactie die Wiljan Vloet na afloop bij de persconferentie gaf. Misschien kwam het er wat minder subtiel uit dan hij bedoelde, maar Vloet kon zijn ergernis over de afmelding van Radomski nauwelijks verbergen. Ik weet niet meer wat hij er letterlijk over zei, maar het had een hoog ‘dat moet hij weten’ gehalte. Kom op Vloet: als JP, generaal Couzy en een hand vol parlementariërs naar beneden kletteren hebben Klaas Jan Huntelaar en Rafaël van der Vaart een hele goede reden om uit piëteit met hun landgenoten even niet mee te doen bij hun club. Een beetje meer begrip had wel gemogen.

Natuurlijk werd de wedstrijd ook een weerzien met twee oude bekenden: Lens was terug op het oude nest…en bakte er gelukkig helemaal niks van. Dat was niet in de laatste plaats de verdienset van een keurig acterende Bram Nuytinck. Lens is in bloedvorm en wij weten als geen ander hoe moeilijk hij dan te bespelen is. Hulde voor Brammetje dus, fijn om in de wetenschap te verkeren dat de linksachterposistie ook volgend seizoen fatsoenlijk bezet is. Mooi was het applaus dat Lens kreeg toen hij gewisseld werd voor Brett Holman. Hij kon het zichtbaar waarderen. Zo hoort dat.

Wat ook hoort is het applaus dat de D-tjes van Uli Crüden in de rust mochten ontvangen uit het goed gevulde vak met AZ-supporters. Sportief. Altijd leuk om die apetrotse mennekes door het stadion te zien paraderen. Dat vertellen ze over zestig jaar aan hun kleinkinderen. Met vergeelde foto’s als bewijsmateriaal. Leuk ook om weer eens de gelegenheid te hebben Uli toe te juichen.

En het voetbal? Ach ja. De inzet was weer in orde. Het gebruikelijke gedraaf voorin niet bijster effectief, maar best vermakelijk. Scheidrechter Braamhaar was weer eens een drama: wat een vreselijke pietlut is dat. Fluit voor elke scheet, liet alleen al in de tweede helft minstens vier keer een vrije trap overnemen, bahbah. Babos was weer zeer goed bezig, Burgzorg laat zien dat je hem er goed bij kunt hebben. Maar mensen, mensen, wat scoren we toch vreselijk moeilijk.

Anyway, ik denk dat we het al met al wel redden. Alhoewel de uitwedstrijd tegen ADO en VVV heuse degradatiewedstrijden zijn, moet er in de Hofstad of in Venlo toch wel wat te halen zijn. En anders moet het tegen Ajax maar gebeuren. Zou toch best leuk zijn als we een eindelijk eens een kampioensfeestje zouden kunnen verstoren?
Joris