Het had zo’n heuglijke dag kunnen zijn. De vaandelzwaaiers van Legio vierden hun 5 jarig bestaan en morgen bereikt onze club de respectabele leeftijd van 110 jaar. Het team van Vloet verkeert in een meer dan redelijke vorm en Vleminckx is topscorer van Nederland. De Goffert maakte zich op voor een leuk feestje, maar cadeautjes hadden ze uit Den Haag niet meegebracht. Niet geheel onverwacht natuurlijk en ook niet onoverkomelijk al werd het extra lastig gemaakt doordat de speciale gast uit Zeist verwoede pogingen deed de kaarsjes telkens uit te blazen. Door een late, maar fijne, traktatie van Zomer viel het feestje uiteindelijk niet helemaal in het water.

Legio Noviomagum
Het spektakel rondom de aftrap, van zowel eerste als tweede helft, werd dus verzorgd door Legio dat al weer vijf jaar bestaat. Of ‘pas’ 5 jaar is misschien beter als je nagaat wat de groep allemaal al heeft laten zien en voor elkaar heeft gekregen in de Goffert. Talloze liefdesuitingen aan onze club, onze spelers of andere vertegenwoordigers van het rood-zwart-groen kregen we afgelopen jaren voorgeschoteld, de één nog fraaier dan de ander. En nu sinds kort ook de club in de gaten lijkt te krijgen hoe belangrijk deze jongens voor NEC zijn en de spandoeken niet alleen maar pro eigen club, maar ook anti tegenstander (met een knipoog) mogen zijn én daarnaast een nieuwe opening gecreëerd lijkt te zijn voor een sfeervak, oogt de toekomst van het tifo-team nog fraaier dan het nu al roemruchte verleden. Fantastisch jongens en dank namens alle NEC supporters.

Achter bij de rust
De wedstrijd ving dus aan met Legio acties op alle tribunes, waarvan het grootste deel overigens langs me heen ging omdat ik - en met mij een groot deel van de Hazenkamp - onder een grote rood-zwart-groene vlag verstopt zat. Bang zijn dat ik veel miste hoefde ik overigens niet, want in het eerste deel van de wedstrijd leken we naar een herhaling van de oersaaie derby van twee weken geleden te zitten kijken. De enige die van zich deed spreken was scheidsrechter Winter die er in slaagde beide ploegen en het publiek te irriteren met warrige beslissingen. Bijna opende ADO razendsnel met een vrije kopkans voor topschutter Bulykin – een beer van een vent trouwens, maar vrijwel de gehele wedstrijd bij Zomer in de zak – en even later had ook Vleminckx het vizier niet op scherp staan bij een volley die hoog over zeilde. Naarmate de eerste helft vorderde nam NEC het heft steeds meer in handen en kregen we een aantal goede kansen. Hoogtepunt was een fantastische actie van Schöne die helaas eindigde op de vuisten van de ADO keeper. Ondanks het overwicht van de onzen gingen we met een achterstand de rust in. Nuytinck liet zich in de luren leggen door Verhoek, waarna Will geen andere mogelijkheid zag diens harde voorzet in eigen doel te glijden. Verhoek vierde de goal door volkomen onnodig de Gofferttribune te provoceren, al past het wel bij een club waarvan stijl en klasse wel nooit trefwoorden zullen worden.

Winter is het kwijt
Na rust was het helemaal eenrichtingsverkeer richting Haagse goal, al kwamen er zelden echt hele grote kansen. Tot aan de zestien combineerde NEC heel aardig, maar de creativiteit ontbrak om de beslissende pass te geven. De zijkanten werden onvoldoende benut, met name aan de linkerkant waar back Nuytinck vaker opstoomde richting vijandelijke goal dan aanvaller Goossens. Als het spel van NEC al stokte dan kwam dat vaak door arbiter Winter die steeds warriger begon te fluiten en op een gegeven moment de controle over de wedstrijd volledig kwijt was. De voordeelregel lijkt de man onbekend en nadat Sibum ontsnapte aan zijn tweede gele kaart verzuimde de leidsman rood te geven toen een ADO speler op een schandalige manier wraak nam op diezelfde Sibum. Het noopte de Goffert te smeken om een terugkeer van Luinge, wie had dat ooit gedacht.

Toch nog gelijk
Terwijl de irritatie toenam tikte de klok gestaag verder. Hoewel gezien het spelbeeld nauwelijks voor te stellen, werd een nederlaag steeds reëler. Vloet gooide alles wat er aan aanvallende kracht op de bank zat op het veld en met 2 spitsen en twee echte buitenspelers werd NEC opeens wel gevaarlijk. Met Ten Voorde in de buurt van Vleminckx bleek de taktiek van de lange ballen richting de blonde spits eindelijk zinvol. De meer dan verdiende gelijkmaker kwam uiteindelijk uit onverwachte hoek, toen Zomer een corner van dichtbij binnenwerkte. Loon naar werken, een enorme opluchting en meer dan terecht, maar niemand in de Goffert had er vrede mee. Driftig werd de aanval gezocht om tot een winnende treffer te komen maar daarvoor bleek de tijd uiteindelijk te kort. Een teleurstelling voor NEC en een opluchting voor Den Haag, zo bleek uit het juichen na het laatste fluitsignaal van de Haagse doelman, die toch echt pas vlak daarvoor voor het eerst had moeten capituleren. Desondanks gaf het applaus van het publiek na afloop aan dat het goede gevoel over Legio en het spel en de beleving van NEC de overhand had. En ook dat was meer dan terecht.

Pol